بهسازی لرزه ای سازه ها به روش سیستمهای جکتینگ

در بهسازی ، هدف آن است که بتوان به طریقی ظرفیت سازه را با نیاز لرزه ای برابر ساخت. در برخی موارد ظرفیت سازه را افرایش میدهیم تا با نیاز لرزهای آن برابر شود. به این افزایش ظرفیت سازه مقاوم سازی میگویند. مقاوم سازی می تواند با افزایش سختی ( افزودن مهاربند ، دیواربرشی و غیره) و یا افرایش مقاومت (ژاکت بتنی و فولادی و غیره ) انجام شود، با توجه به اینکه مقاوم سازی جزئی از یک کل به نام بهسازی لرزه ای است افزایش مقاومت برشی، افزایش مقاومت خمشی، افزایش سختی جانبی1، اصلاح اتصالات و ترکیب مناسبی از افزایش مقاومت و شکل پذیری سازه میباشد. مقاومسازی المانهای سازه از طریق جکتینگ شامل دو روش مقاوم سازی به روش ژاکت بتنی و ژاکت فولادی صورت میگیرد. در این روش مقطع تیر و ستون با استفاده از ژاکت تقویت شده و امکان اصلاح اتصالات در قابها، امکان اصلاح باربری ثقلی ستونها، سهولت ایجاد پیوستگی بین اعضا را داشته و امکان اصلاح همزمان کلیه مشکلات سختی و مقاومتی خصوصا در قابهای بتنی را داراست. با توجه به اینکه این روش مقاومسازی اکثرا در سازه های بتنی مورد استفاده قرار میگیرد و ستونها به عنوان حساسترین المان سازهای، خرابی های ناشی از زلزله مربوط به شکستهای ناشی از طول وصله ی ناکافی، شکست های ناشی از برش، خمش و اندرکنش برش و خمش، شکست ستون کوتاه و گسیختگی های ناشی از کمانش میلگردهای طولی میباشد، در همین راستا و به جهت افزایش مقاومت محوری، خمشی، برشی و همچنین برای افزایش ظرفیت شکل پذیری آن در نزدیکی محل اتصال به تیر و مقاوم نمودن محل وصله های ضعیف نیز صورت میپذیرد. بطورکلی عملکرد مورد نیاز این سیستم در کل سازه به وسیله ی مقاومت و شکل پذیری ارزیابی میشود

کلیدواژه ها:

بهسازی لرزه ای ، مقاوم سازی ، جکتینگ ، سازه بتنی ، مهندسی زلزله