ارتقاء سطح آسایش ساکنین در مجتمع های مسکونی از طریق معاصر سازی عناصر کالبدی خانه های سنتی، نمونه موردی: خانه های سنتی تبریز

آثار معماری به جا مانده از دوران گذشته علاوه بر ارزشمندی، نتیجه چندین قرن تجربه و آزمون و خطا به شمار می روند. اما پیشرفت جوامع و افزایش جمعیت، موجب تشدید نیاز به مسکن و رشد سریع انبوه سازی می گردد و این امر سبب افت کیفیت زندگی و بروز برخی مشکلات جسمانی و روانی می×شود. در این گذار، خانه ها نیز دیگر مکانی برای آسایش و آرامش ساکنان نخواهند بود. تبریز که یکی از کلانشهرهای ایران است از این واقعیت بدور نمی باشد. بر این اساس، مقاله حاضر تلاش دارد تا با بررسی الگوهای کالبدی خانه های سنتی تبریز ابتدا ویژگی ها و عوامل اصلی کالبدی آن ها را بازشناسی نماید و پس از آن تاثیرگذاری عوامل شناسایی شده را بر ارتقاء آسایش ساکنین در مجتمع های مسکونی معاصر بررسی، تحلیل و ارزیابی کند. بدین منظور اطلاعات لازم از طریق برداشت کتابخانه ای، میدانی و مقالات علمی مربوطه جمع آوری شده و یافته ها دسته بندی گردیدند. فرآیند پژوهش در این مقاله با روش تطبیقی انجام شده است و پس از بررسی عوامل و تحلیل آنها، نتیجه گیری شد که با معاصرسازی ویژگی های خانه های سنتی می توان نیازهای روانی و آسایش ساکنین را تامین نمود. بویژه آنکه عامل اصلی شکل گیری خانه ها در دوران گذشته پاسخ گویی به امنیت و آسایش ساکنین بوده است.

کلیدواژه ها:

الگوهای کالبدی ، خانه سنتی تبریز ، آسایش ، مجتمع مسکونی