مدلسازی عوامل موثر بر انتخاب دورکاری و تاثیر آن بر تقاضا در شبکه های حملونقل

هدف از این پژوهش برآورد میزان به کارگیری دورکاری به معنای امکان پذیری و مناسب بودن این شیوه کاری برای کارمندان و اساتید با توجه به خصوصیات و ویژگی های شغلی آنان است. جامعه مورد مطالعه در این تحقیق، کارمندان و اساتید دانشگاه در شهر تهران بوده و جمع آوری داده ها از طریق 447 پرسشنامه انجام گرفت. برای بررسی میزان تقاضای حمل و نقل ناشی از دورکاری از مدلی مبتنی بر رگرسیون لجستیک استفاده شد. نتایج نشان داد که عوامل مختلفی شامل سابقه و درصد دورکاری و پس از آن زمان تاخیر رسیدن از منزل تا محل کار و مسافت سفر در مدل مربوط به تقاضای حمل و نقل جامعه اساتید تاثیر داشت. برای جامعه کارمندان، بیشترین تاثیر را بر تقاضای دورکاری، سابقه و درصد دورکاری و پس از آن مسافت سفر، زمان تاخیر رسیدن از محل کار به منزل و زمان تاخیر رسیدن از منزل تا محل کار داشته است.

کلیدواژه ها:

دورکاری ، تقاضای حمل و نقل ، رگرسیون لجستیک ، زمان تاخیر ، زمان سفر