نقش شاخص رنگ بر کیفیت آموزش در معماری کانون پرورش فکری کودکان شهر تهران

در سال های اخیر، جمعیت قابل توجه کودکان در ایران، سبب شده توجه ویژه ای به مسئله آموزش و فضاهای آموزش کودکان انجام شود متاسفانه در ایران، اکثر دبستان ها و مهدکودک ها در فضاهای فاقد طراحی مناسب و یا در فضاهایی با کاربری غیرآموزشی تاسیس می شوند هدف از تحقیق حاضر بررسی رنگ، فرم و برخی شاخصه های موثر فضایی در افزایش حس مکان برای کودکان و تاثیرات روان شناختی این عوامل بر کودکان می باشد. با توجه به ضعف مدارس در امر رشد و پرورش خلاقیت کودکان، می توان با غنی سازی و ارتقا کیفیت فضاهای آموزشی، مراکز یادگیری کودکان را برای یادگیری خلاق باز طراحی کرد. هدف این پژوهش چگونگی دستیابی به کیفیت هایی از طراحی محیط های آموزشی خلاق کودکان است که بتوان همگام با یافته های نوین روانشناسی راهگشای این کمبود باشد. دراین تحقیق از راهبردهای ترکیبی از جمله: پژوهش موردی، تحلیلی، توصیفی و همبستگی انجام خواهد شد. نوع تحقیق انجام شده کاربردی می باشد. بر اساس نتایج به دست آمده می توان بیان کرد، تاثیرات رنگ ها و فرم های استفاده در کانون پرورش فکری کودکان تهران و نیز استفاده از حیاط مرکزی به افزایش کیفیت آموزش در کودکان تاثیر به سزایی داشته است.

کلیدواژه ها:

کودک ، فضاهای آموزشی و پرورشی ، رنگ ، فرم ، کیفیت آموزش.