طراحی پیاده راه هسته مرکزی شهر خرم آباد تنکابن

همزمان با افزایش روز افزون خودروها در شهرهای امروز نیاز به گسترش معابر، بزرگراه ها و مسیرهای سواره هر روز بیش از پیش احساس شده و در نتیجه حریم پیاده در معرض تهاجم خودروها قرار گرفته است. کاهش سهم جابجایی عابر پیاده در نظام حمل و نقل در شهرها به ویژه شهرهای بزرگ، مسئولین امور شهری را بر آن داشته تا گسترش فضای حضور تمام شهروندان و مشارکت آنها در زندگی جمعی را مورد توجه قرار داده و این قدیمیترین و ضروریترین شکل جابجایی انسان در محیط شهری را گسترش و ارتقا بخشد. پیاده روی یکی از پارامترهای مهم برای قابل سکونت کردن شهرها و پایدارترین نوع جابجایی شهری به حساب می آید که امروزه مورد توجه شهرهای بزرگ برای سهولت رفت و آمد عابران پیاده و کاهش ترافیک قرار گرفته است. شهر خرم آباد همچون سایر شهرهای ایران از این قاعده مستثنی نیست. محورهای بخش مرکزی شهر خرم آباد که می بایست در قالب فضاهای فعال شهری ایفای نقش کنند امروزه صحنه تضادها، برخوردها و رقابت هایی است که خود دلیل نفی رفتارهای شهروندی است. فضاهایی که می توانند بستر تعاملات اجتماعی را فراهم کنند، تبدیل به عرصه تقابل و تداخل سواره و پیاده گشته اند به نحوی که این مساله مخل امنیت، آسایش روانی و زیست محیطی شهروندان شده است. در این پژوهش با روشی توصیفی- تحلیلی به طراحی پیاده راه هسته مرکزی شهر خرم آباد می پردازیم.

کلیدواژه ها:

معابر ، عابر پیاده ، پیاده راه ، خرم آباد