روش استفاده از اطلاعات بستر و زمینه طراحی در فرآیند طراحی معماری

دو رویکرد خردگرا و شهودی در روشهای طراحی معماری بین معماران مرسوم است. در این پژوهش این سوال مطرح می شود که چگونه اطلاعات و دانش زمینه در این دو رویکرد در طراحی معماری تاثیر گذار است. برای یافتن پاسخ این سوال، جنبه های مختلف دانش شناخته می شود و مشخص می شود که سطوح سلسله مراتبی برای دانش از داده اولیه تا اطلاعات معنی دار، علم، فهم و حکمت وجود دارد. همچنین می توان دو گونه دانش صریح و دانش ضمنی را از یکدیگر متمایز کرد. منبع دانش می تواند عینیات یا ذهنیات باشد و دریافت دانش به دو روش متفاوت اکتشاف یا تحلیل انجام می شود. با بررسی جایگاه دانش در دو رویکرد مشخص می شود که رویکرد خردگرا بیشتر مبتنی بر دانش صریح، عینیات و تحلیل متکی است و رویکرد شهودی بیشتر بر دانش ضمنی، ذهنیات و اکتشاف اتکا دارد. در انتها نتیجه گیری می شود که رویکرد بینابین که شامل تعامل هر دو جنبه صریح/ضمنی، عینیت/ذهنیت و تحلیل/ اکتشاف باشد، کامل تر از هر دو روش به تنهایی است.

کلیدواژه ها:

اطلاعات ، زمینه ، کیفیت معماری ، بستر فرهنگی ، فرآیند طراحی ، شهودی ، خردگرا ، حکمت.