بررسی تعامل میان ویژگی سرزندگی و حس تعلق به مکان در فضاهای عمومی

اگرچه در اغلب فضاهای عمومی آنچه بیش از همه مورد اهمیت و ادعا است، سرزندگی در فضاهاست، اما امروزه آنچه بیش از همه در فضاهای جمعی مورد غفلت قرار میگیرد، کاربرد طراحی کالبدی و گردآوری راهبردهای طراحی جهت ایجاد حس سرزندگی است. متاسفانه، علیرغم تحقیقات انجام شده در این زمینه، تاکنون رویکردها در مقیاس نظری باقیمانده است. در این مقاله با توجه به موضوع حس سرزندگی در فضاهای عمومی به عنوان مسئله اصلی تحقیق، سعی شده مفهوم سرزندگی فضا و حس تعلق به مکان مورد مداقه قرار گیرد و با اتخاذ رویکرد روانشناسی محیطی، به مطالعه رابطه میان نقش طراحی محیط بر پایه حس تعلق به مکان و افزایش سرزندگی پرداخته میشود. پرسش اصلی این پژوهش بدین قرار است که؛ آیا بکارگیری عوامل و مولفه های کالبدی سرزندگی بر ایجاد حس تعلق مکان در مجموعه تاثیر گذار است به نظر میرسد حس سرزندگی با حس تعلق به مکان ارتباط دارد. لذا هدف از این پژوهش، بررسی و طبقه بندی شاخصه ها و معیارهای موثر بر ارتقاء بعد کیفی محیط مبتنی بر حس تعلق و حس سرزندگی میباشد. در ادامه با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی، معیارها و فاکتورهای تاثیرگذار بر افزایش حس سرزندگی و تعلق به مکان در فضای شهری شناسایی میشود. برای گردآوری اطلاعات از ابزارهای کتابخانهای و مشاهدات میدانی استفاده خواهد شد

کلیدواژه ها:

فضاهای عمومی ، سرزندگی ، حس تعلق به مکان