بررسی شاخصه های طراحی معماری بومی و تاثیر آن بر پایداری

ارزش های بومی و منطقه ای نزد صاحب نظران و هنرمندان بسیار پراهمیت تر از آن است که بتوانند علاقه فزاینده به جهانی شدن را در آنها ایجاد کند. معماری پایدار که در بناهای سنتی ایران وجود دارد، با شاخصه هایی چون توجه به ویژگی های اقلیمی، عوامل اقتصادی، عوامل اجتماعی- فرهنگی عجین است. در معماری بومی ایران ساختمان براساس فرهنگ و هویت قومی ایرانی شکل گرفته است و هیچ گاه نوع پلان برخلاف باورهای دینی و عقیده ای پایه گذاری نشده است. در گذر زمان به خاطر ناملایمات اجتماعی و دور شدن جوامع از ارزش های اجتماعی خودی و بومی، معماری های دیگری حاکم شدند،که سرتاسر مشکل بودند، جوامع در جستجوی علت و راه حل برای آن مشکلات بحث پایداری و معماری پایدار را پیشنهاد کرده اند. چه بسا که معماری بومی مصادیق بارز و دل نشینی برای معماری پایدار باشد. هدف تحقیق حاضر این است که اصول معماری بومی که با مولفه های معماری پایدار تطبیق دارد و شیوه های احیاء و دوباره به کارگیری آ نها تدوین گردد.در نظرگیری اهداف معماری پایدار و تطابق آن با معماری بومی و غیربومی معمول گواه این واقعیت است که معماری بومی به دلیل متکی به مناب اولیه محیطی و به عنوان تجربه ای که قرن ها درطی سعی و خطا به شیوه تجربه متکامل امروزی خود در آمده است حل بسیاری از مسا ل عمده زیستی و محیطی را در خود مستتر داشته و توانسته است پاسخگوی مناسبی برای نیازهای انسان تا به امروز به شمار رود و آثار بومی ای که هنوز مورد بهره برداری قرار دارند گواه این حقیقت می باشند.معماری بومی تمامی پاسخ هایی را که معماری امروز دنیا به دنبال آن است، چه از لحاظ محیطی و چه مباحث انرژی در خود دارد ولی به دنبال رویارویی با عصر جدید به فراموشی سپرده شده و در دید عموم فاقد ارزش گردیده است .روش پژوهش این نوشتار مبتنی بر تحلیل توصیفی و مطالعات کتابخانه ای است. نتایج به دست آمده از این پژوهش، با هدف معماری پایدار و استفاده بهینه از اصول معماری بومی در جهت رسیدن به پایداری است.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، بنای بومی ، معماری بومی ایرانی.پایداری