ارزیابی آئین نامه ای بر سطح آسایش پل عابر پیاده مرکب

هدف اصلی از تحقیق حاضر بررسی سریع و آسان خدمت پذیری یک پل عابر پیاده ی مرکب بر اساس آئین نامه هایAISC و SETRA می باشد. مقطع عرضی این پل متشکل از شاهتیر فولادی و رویه ی بتنی با قالب ورق فولادی تاخورده می باشد. برای نیل به هدف اصلی تحقیق، بررسی 25 مدل با تغییر در پارامترهای مختلفی چون: طول دهانه پل، عرضپل، فاصله میان تیرهای فرعی، ضخامت دال رویه، ضخامت ورق فولادی تا خورده و تغییر ابعاد شاه تیر، در نظر گرفته شد.ابتدا فرکانس طبیعی اولیه و شتاب (ناشی از راه رفتن انسان) مدل ها با استفاده از دستورالعمل و روابط ریاضی بیان شدهدر آئین نامه AISC محاسبه شدند. سپس با مقایسه فرکانس طبیعی اولیه با دستورات آئین نامه SETRA و مقایسه شتاب حاصله با حد آسایش بیان شده در آئین نامه AISC، سطح آسایش مدل های مختلف ارزیابی گردیدند. تغییر محسوس دردو فاکتور فرکانس طبیعی اولیه و شتاب، تاثیر مستقیمی در میزان سطح آسایش مدل های مورد مطالعه دارند. نتایجتحقیق نشان دادند که با کاهش طول دهانه پل از 35 متر به 10 متر، فرکانس طبیعی اولیه پل 239/57 درصد افزایش و شتاب آن 92/2 درصد کاهش می یابد. همچنین با افزایش عرض پل از 1/5 متر به 3/5 متر، فرکانس طبیعی اولیه و شتاب پل به ترتیب 15/04 و 21/36 درصد کاهش نشان می دهند. از طرفی با تغییر فاصله تیر های فرعی و ضخامت دال رویه، فرکانس طبیعی اولیه و شتاب تغییر محسوسی نشان ندادند. علاوه بر این، با تغییر پهنای بال شاهتیر، ضخامت بال شاهتیر، ضخامت جان شاهتیر و ضخامت ورق فولادی تاخورده فرکانس طبیعی اولیه تغییر محسوسی نشان نداد ولی تغییر درشتاب آنها بیشتر محسوس بود. نتایج این تحقیق نشان از تفاوت دیدگاه دو آئین نامه AISC و SETRA در بیان سطح آسایش استفاده کنندگان پل مورد مطالعه دارد، به گونه ای که در بسیاری از موارد آئین نامه SETRA تایید سطح آسایش مدل ها را بیان کرد ولی آئین نامه AISC چنین تائیدیه نمی دهد.

کلیدواژه ها:

ارتعاش ، پل عابر پیاده مرکب ، سطح آسایش ، فرکانس طبیعی اولیه ، شتاب پل