مقایسه تطبیقی روش های مطرح در آینده پژوهی به منظور تحلیل ساختار مدیریت شهری

پیچیدگی مسائل مدیریت شهری در کشورهای مختلف، سبب گردیده تا تحقیقات و پژوهش های کارشناسان درارائه راه حل های کارآمد، همواره یک گام عقب تر از مشکلات پیشرو باشد و به صورت منفعلانه با مشکلات این حوزهبرخورد نمایند. یکی از مهمترین چالش ها در نظام مدیریت شهری ایران که ریشه در گذشته دارد، عدم توجه بهمتغیرهای تاثیرگذار و نحوه دخالت آنها در قالب یک نظام مدیریت شهری کارآمد و هماهنگ می باشد. تعددسازمان های دخیل در امر مدیریت شهری، نه تنها به مدیریت شهری در ایران کمک نکرده، بلکه باعث ناهماهنگیبیشتر در ارائه خدمات و برنامه ریزی امور شده است. هر تحول برای به نتیجه رسیدن شامل فرآیندی است که گام هایآن باید به ترتیب و در زمان مناسب برداشته شود. متاسفانه این همان حلقه مفقوده در زمینه تحقق مدیریت شهریکارآمد در ایران است. آینده پژوهی به عنوان یکی از جدیدترین دستاوردهای علمی بشر در عصر حاضر، در حل مسائلمطرح در علوم مختلف از جمله در رشته شهرسازی مورد توجه قرار گرفته است. برای استفاده از این رویکرد باید ابتداروشهای مطرح در آن جهت استفاده در مدیریت شهری ارزیابی گردد. پژوهش حاضر از نظر نوع کاربردی بوده و ازنظر روش تحقیق تحلیلی-توصیفی می باشد. پس از معرفی روش های مطرح در آینده پژوهی، از مدل تحلیل سلسلهمراتبی و نرم افزار مربوط به آن به نام Expert choice برای تحلیل و ارزیابی داده ها استفاده می شود. جامعه آماری در پژوهش حاضر کارشناسان شهرسازی می باشند. نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد که بهترین روش آینده نگریدر بخش شناسایی نیروهای پیشران، روش دلفی می باشد. در جایگاه دوم، روش های سناریونویسی و پس نگری ازآینده به امروز قرار دارد. در بحث تحلیل ساختاری و تدوین برنامه های کوتاه، میان و بلند مدت جهت نیل به وضعیتمطلوب در مدیریت شهری، بهترین روش آینده نگری از نظر خبرگان شهری، روش سناریونویسی می باشد. با اختلافکمی روش پس نگری از آینده به امروز در جایگاه دوم قرار دارد.

کلیدواژه ها:

آینده پژوهی ، مدیریت شهری ، تحلیل ساختاری ، نیروی پیشران