بررسی مقایسه ای خصوصیات مکانیکی بتن های ژئوپلیمری حاوی سنگدانه های بازیافتی ژئوپلیمری ضایعاتی شامل الیاف های پلی پروپیلن و فولادی

امروزه مقوله محیط زیست و توسعه پایدار در جوامع بشری در تمامی زمینه های علوم و فنون امروزه جزو دغدغه های بشرمحسوب می شود و سبب ایجاد رویکردهای جدید در زمینه های مختلف از جمله علوم مهندسی شده است. بررسی روش هاو فرایندهای همگام با محیط زیست و مطابق با سیاست های توسعه پایدار مانند بازیافت مصالح ساخت و ساز به طور خاصبتن یکی از این رویکردهای مورد بحث می باشد که در دهه های اخیر مورد بررسی و تامل قرار گرفته است [1]. از طرفیبتن به عنوان عامل مهمی در انتشار گاز های گلخانه ای نیز شناخته می شود و تلاش ها جهت بهره گیری از فناوری هایجدید برای تولید بتن های دوستدار محیط زیستی یا اصطلاحا بتن سبز در جریان است. یکی از این بتن ها بتن ژئوپلیمرینام دارد. در این پایان نامه با نگاه به این دو مساله تلاش شده بحث بازیافت بتن های ژئوپلیمری مورد بررسی قرار گرفته وبه این سوال پاسخ داده شود که آیا خود بتن های ژئوپلیمری که تلاش می شود به آن برچسب دوستدار محیط زیست زدهشود و استفاده از آن به عنوان جایگزین مناسب برای بتن های متداول سیمانی (پرتلند) شناسانده شود، قابلیت بازیافت واستفاده مجدد به عنوان سنگدانه های بازیافتی دارد یا خیر. و همچنین مزیت های استفاده از الیاف های فولادی و پلیپروپیلن به طور ترکیبی که امروزه برای بهبود ضعف های شناخته شده ی بتن با سنگدانه های بازیافتی سیمانی مورداستفاده قرار می گیرد بر روی بتن های بازیافتی ژئوپلیمری نیز بررسی شود. لذا در این تحقیق از یک طرف، بتن هایی بادرصد های مشخص ترکیب سنگدانه های حاصل از بازیافت بتن های ژئوپلیمری با سنگدانه های طبیعی ساخته شده استو از طرف دیگر مقادیر مختلف درصد حجمی الیاف پلی پروپیلن و الیاف فولادی به صورت ترکیبی مورد استفاده قرار گرفتهاست و خصوصیات مکانیکی آنها بررسی و مقایسه شده است. بر طبق نتایج به دست آمده شاهد بودیم که با افزایش درصدسنگدانه های بازیافتی مقاومت وکیفیت بتن اندکی کاهش پیدا می کند و الیاف مصرفی با درصد های حجمی 0/1 درصدالیاف پلی پروپیلن و 1 درصد الیاف فولادی،خواص مکانیکی نمونه های بتنی بهبود می یابد.

کلیدواژه ها:

بتن سبز ، بتن ژئوپلیمری بازیافتی ، سنگدانه های بتن بازیافتی ژئوپلیمری ، الیاف پلی پروپیلن ، الیاف فولادی