زمینه ها و عوامل موثر بر بهبود کیفیت مدیریت شهری برای افراد نابینا و کم بینا

امروزه در جهان با تکیه بر اصول بنیادین ارزش های انسانی، برابرسازی فرصت ها برای همه اقشارجامعه با شرایط ویژه و منحصر به فرد، یکی از دغدغه های مهم جوامع بشری است. نابینایان و کم بینایانکه با واقعیت موجود نه از منظر ناهنجاری های درونی (جسمی و روحی) و ناهنجاری های بیرونی (عرصههای اجتماعی ، فرهنگی، حقوقی) یکی از مهمترین اقشار ویژه درون جامعه هستند، اگر ساز وکارهایحمایتی با نگرش حق محورانه (تبعیض مثبت) در جهت برابرسازی برای آنها فراهم نگردد، نمی توانند حتیاز حقوق اولیه خود برخوردار شوند؛ لذا در این مقاله با روش تحلیلی توصیفی به مباحث شهر، شهروندی(نابینایان و کم بینایان) و مفاهیم آنها ،حقوق شهری و مدیریت بهینه شهری، وضعیت آن در قوانین موجودپرداخته شده است، نتایج تحقیق نشان می دهد که مدیریت شهری می تواند با آموزش حقوق شهروندی وتشویق شهروندان به پیگیری حقوق خویش، اتخاذ رویکرد شهروند مداری و ایجاد فضای گفتگو میانشهروندان و مدیران شهری، اصلاح نظام اداری و ... در جهت ارتقاء حقوق نابینایان و کم بینایان نقشآفرینی کند.

کلیدواژه ها:

مدیریت شهری ، قوانین و مقررات ، حقوق شهروندی ، شهر ، نابینایان و کم بینایان