پهنه بندی غلظت املاح محلول (TDS)با استفاده از روش های زمین آمار در دشت مبارک آباد فارس

امروزه بحث کیفیت آب های زیرزمینی دربسیاری ازمناطق به عنوان یکی از مباحث کلیدی است که ارتباط بسیاری باسلامتی انسان وجامعه بشری داردکیفیت آبهای زیرزمینی همچون آب های زیرزمینی درطول یک دوره و چگونگی تغییر آنها نقش بسیار مهمی درمدیریت وبهره برداری از آبهای زیرزمینی دارد . روش های مختلفی برای تهیه نقشه های کیفی آبهای زیرزمینی و مطالعه خصوصیات و تغییرپذیری آنها وجود دارد که بسته به دقت و کاربرد آن ها متفاوت می باشدهدف از انجام این تحقیق، ارزیابی روش های زمین آمار در تهیه نقشه های کیفی آب های زیرزمینی وبررسی و تحلیل مکانی برخی از خصوصیات کیفی آب های زیرزمینی شامل TDS در دشت مبارک آباد واقع در شهرستان قیروکارزین در استان فارس می باشد. بدین منظور از روش های زمین آمار مانند روش کریجینگ معمولی))OK و کریجینگ ساده )SK( و روش های معین مانند عکس فاصله )IDW(، تخمین گر موضعی)LPI و تخمین گرعام)GPI استفاده گردید.نتایج نشان داد که از بین روشهای معین جهت تهیه نقشه تغییرات TDS در منطقه، روش عکس فاصله )IDW( به دلیل باالتر بودن مقدار Rوپایین تر بودن مقدار R=0/137 (RMSe و)RMSe=701/003 نسبت به سایر روش های معین مناسب تر می باشد و از بین روش های کریجینگ ساده)SK به دلیل دارا بودن R باالتر و RMSe پایین تر) R=0/117 و/377 )RMSe=700 نسبت به سایر روش های کریجینگ بهتر می باشد.این نتیجه برای متغیردیگر همانند غلظت امالح محلول یکسان می باشد. با مقایسه دو روش IDWو SK نتیجه گیری میشود که روش SK به دلیل باالتر بودن R وپایین تر بودن RMSeنسبت به روشIDWارجحیت داشته و لذا به عنوان روش نهایی در تهیه نقشه تغییرات TDSدر منطقه انتخاب می شود

کلیدواژه ها:

کیفیت آب ، مبارک آباد ، روش های زمین آمار ، کریجینگ ، روش های معین