بررسی عوامل تهدیدکننده پارکهای ملی (مطالعه موردی پارک ملی گلستان)

پارک ملی گلستان یکی از ارزشمندترین و بینظیرترین مناطق تحت مدیریت و حفاظت نه تنها در ایران، بلکه در سراسر جهانبه شمار می رود که به دلیل ارزش های بی شمار طبیعی، وجود جنگلهای سرسبز و بکر و گونه های متنوع گیاهی و جانوری بانامدارترین پارکهای ملی مشابه خود در دنیا برابری میکند. با توجه به اینکه، صدور هرگونه مجوز شکار در این منطقه ممنوعمی باشد ولی وجود شکارچیان غیر مجاز تاثیر بسزایی بر کاهش تعداد جمعیت حیات وحش آن داشته است. با توجه به اینکهجنگل ها و مراتع ثروت ملی بوده که فقط به نسل حاضر تعلق نداشته بلکه میراثی است که باید برای آیندگان باقی بماند، ولیخشکسالی و آتش سوزی های مکرر در ماه های گذشته در این منطقه موجب شد که مساحت زیادی از منابع جنگلی و مرتعیرا نابود سازد. حضور احشام در مراتع مختلف در کنار تغییر اقلیم کره زمین و بهره برداری غیر اصولی از رویشگاه ها از جملهعوامل تهدید کننده نیز می باشد. همچنین عبور جاده آسیایی تهران- مشهد از میان پارک که موجب تقسیم شدن آن به دو قسمت شمالی و جنوبی شده تاثیر بسزایی بر جدایی و تکه تکه شدن زیستگاه داشته است. در این پژوهش به بررسی چهارعامل اصلی نابودی پارک ملی گلستان از جمله: شکار غیر مجاز، چرای بیرویه، آتش سوزی و جاده و ارائه راهکارهای مقابله باآن پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

پارک ملی گلستان ، شکار غیرمجاز ، چرای بی رویه ، آتش سوزی ، جاده