اثرات استرس بلندمدت دمایی بر فاکتورهای رشد و بازماندگی ماهی آفانیوس Aphanius dispar

تحقیق حاضر جهت بررسی اثرات استرس بلندمدت دمایی بر فاکتورهای رشد و بازماندگی ماهی آفانیوس انجام گرفت. بدین منظور ماهیان با میانگین وزنی 11/0± 34/1 گرم و میانگین طولی 12/0± 22/4 به مدت 44 روز به صورت دو گروه کنترل (C◦ 25-24) و تیمار حرارت (C◦ 40 -37) مورد آزمایش قرار گرفتند. در ماهیانی که در معرض استرس حرارتی قرار داشتند غالب فاکتورهای رشد نظیر نرخ رشد ویژه (SGR) ، وزن اکتسابی (WG) و ضریب تبدیل غذایی (FCR) منفی بود. به طوریکه مقادیر این فاکتورها مابین گروه کنترل و تیمار حرارت از اختلاف معنی‌دار آماری برخوردار بود (05/0>P). میزان فاکتور وضعیت در پایان آزمایش تفاوت معنی‌داری بین گروه‌ها نشان نداد (05/0 P>)، با اینحال در روزهای 11 و 33 میزان فاکتور وضعیت مابین دو گروه کنترل و تیمار حرارتی از اختلاف معنی داری برخوردار بود (05/0>P). میزان بازماندگی ماهیان گروه کنترل 100 درصد بود و هیچ تلفاتی در آنها مشاهده نگردید. حال آنکه در پایان آزمایش میزان بازماندگی ماهیانی که در معرض استرس حرارتی بودند به میزان معنی داری کاهش پیدا کرد و به حدود 40 درصد رسید. این نتایج بیان کننده آن است که شرایط دمایی بالای آب مشابه آنچه که در چشمه آب گرم گنو وجود دارد می تواند باعث وارد آمدن استرس حرارتی به ماهی آفانیوس شود، با اینحال تعدادی ازاین ماهی توانسته اند که در بلندمدت با این شرایط سازگار شده و بقاء یابند.

کلیدواژه ها:

آفانیوس ، فاکتورهای رشد ، بازماندگی ، استرس بلندمدت دمایی