بررسی تجربی یک نمونه مشعل تابشی از نوع محیط متخلخل فلزی

در مقاله حاضر یک مشعل تابشی تخت از نوع فلزی مورد تحلیل تجربی قرار گرفته است. دو نوع محیط فلزی با تخلخل متفاوت به طور تک تک و ترکیبی مورد آزمون قرار گرفته اند. دمای سطح مشعل به عنوان معیار ارزیابی عملکرد مشعل بررسی می شود. در این آزمون ها مشاهده شد که محیط با حفره های کوچک در ضخامت های کمتری به دمای سطح مورد نظر می رسد. همچنین در محیط های تحت آزمایش، در دبی سوخت یکسان، ضخامت های کمتر دمای سطح بالاتری را نتیجه می دهد. لازم به ذکر است که یک حداقل ضخامت برای تشکیل شعله وجود دارد و همچنین افزایش بیش از حد ضخامت موجب تشکیل شعله در داخل محیط و دور از سطح به میزان مورد نظر نخواهد رسید. در محیط با حفره های بزرگ با افزایش دبی سوخت نسبت به هم ارزی کاهش می یابد در صورتی که در محیط با حفره های کوچک با افزایش دبی سوخت نسبت به هم ارزی افزایش می یابد. در محیط های ترکیبی نیز برای ضخامت های بزرگتر نسبت هم ارزی کوچکتر است. یک حداقل و حداکثر دبی با نسبت هم ارزی مشخصی وجود دارد که به ازای آن دمای سطح در حد مورد نظر حدود 900 درجه سانتیگراد می باشد به طور کلی افزایش دبی سوخت موجب افزایش دمای سطح می شود. حداکثر دمای سطح بدست آمده در این مجموعه آزمایشات حدود 1000 درجه سانتیگراد است. زمانی که دما به این حد رسید با افزایش بیشتر دبی گاز دما افزایش بیشتری نخواهد داشت و تنها دمای گاز خروجی افزایش می یابد.

کلیدواژه ها:

محیط متخلخل ، احتراق ، مشعل تابشی ، تابش گرما ، مشعل تخت