تحلیل عددی ناپایداری بحرانی جریان تیلور - کوئت

سال انتشار: 1388
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 2,570

فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CFD12_046

تاریخ نمایه سازی: 18 خرداد 1388

چکیده مقاله:

یکی از مسائل کلاسیک در پایداری هیدرودینامیک جریان میان دو استوانه هم مرکز است، که به عنوان جریان تیلور – کوئت شناخته می شود. اگر استوانه داخلی با سرعت ثابتی دوران کند یک سرعت زاویه ای بحرانی برای استوانه داخلی وجود دارد که در سرعت زاویه ای کوچکتر از این مقدار جریان بین دو استوانه برشی است )جریان کوئت( .اما با افزایش سرعت زاویه های گردابه ایی سه بعدی ایجاد می شود که به گردابه های تیلور مشهور است. تیلور اولین کسی بود که در تطابق تئوری ناپایداری جریان میان دو استوانه با نتایج تجربی موفق بود تعریف مسئله به این صورت است که استوانه داخلی با سرعت زاویه ای ثابت می چرخد و استوانه خارجی ساکن ا ست و از دیواره های کناری در فضای بین دو استوانه جریانی وارد یا خارج نمی شود. مساله برای سیا ل هایی با ویسکوزیته متفاوت تحلیل شده است هر چند که نتایج به صورت اعداد بی بعد ذکر شده اند. برای طول استوانه نیز چند مقدار متفاوت اختیار شده است . همچنین اثر نسبت شعاع بر ناپایداری بررسی شده است . معادلات پیوستگی و مومنتوم در حالت آرام و به روش عددی حجم محدود حل شده است و شبکۀ حل پس از بررسی استقلال نتایج از شبکه بندی انتخاب شده است. برای تایید و تصدیق مد لسازی عددی، نتایج، با توجه به دو معیار ناپایداری تیلور کوئت و گرادیان انرژی با نتایج تجربی و تحلیلی مقایسه شده است. در معیار ناپایداری تیلور کوئت عدد تیلور – (Ta) که دهنده نسبت نیروی حاصل از لزجت به نیروی گریز از مرکز است - و در معیار گرادیان انرژی، ثابت گرادیان انرژی - (k) که برابر نسبت گرادیان انرژی در راستای عمود بر جریان به افت انرژی در طول جریان است- به عنوان اعداد موثر در شناخت شروع ناپایداری تعریف می شوند. از مشاهده خطوط جریان و بردارهای سرعت در صفحه طولی و در سرعت زاو یه ایی بزرگتر از سرعت زاویه ای بحرانی، مشخص می شود که جهت چرخش گردابه های مجاور عکس یکدیگر می باشد همچنین در دو انتهای استوانه اندازه گردابه ها بزرگتر از سایر گردابه ها در طول فضای میان دو استوانه می باشد. با افزایش طول استوانه مقدار سرعت زاویه ای بحرانی تفاوت بسیاری نمی کند و تنها تفاوت میان دو طول مختلف تعداد گردابه های تشکیل شده در فضای میان دو استوانه میباشد. افزایش لزجت روی تعداد گردابه ها در نقطه بحرانی ناپایداری موثر نبوده و تعداد گردابه ها تنها به هندسه جریان و نسبت شعاع ها بستگی دارد. نمودار تنش برشی بر حسب شعاع در صفحه عمود بر محو ر دوران در یک مقطع خاص نشان میدهد که در فاصله میان دو استوانه، تنش برشی مقداری ناچیز و نزدیک به صفر دارد و در نزدیکی دیوار ه های دو استوانه مقدار آن ماکزیمم می شود. به طور کلی با افزایش نسبت شعاع، عدد تیلور بحرانی رو به افزایش می گذارد اما این نتیجه برای نسبت شعاع های کوچکتر از 0,15 صدق نمی کند. برعکس هنگامی که معیار ناپایداری بر اساس عدد K بیان شود نمودار عدد K بحرانی بر حسب نسبت شعاع اکیدا نزولی خواهد بود.

کلیدواژه ها:

نویسندگان

احمد صداقت

استادیار دانشکده مهندسی مکانیک دانشگاه صنعتی اصفهان

علی عبداللهی

دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی مکانیک دانشگاه صنعتی اصفهان

مهدی صاحبی

دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی مکانیک دانشگاه صنعتی اصفهان