بررسی تطبیقی ساختار و محتوای داستان پرندی (پکهیرو) و منطق الطیر عطار

انتخاب بیان تمثیلی و نمادین برای انتقال ضمنی مقاصد و مفاهیم به مخاطبان از شیوه های متداول عرفانی است. عرفان خود در بستر تکوینی جامعه ای پدید آمده که با تهاجم اقوام متجاوز رو به رو بوده است. بیان صریح ما فی الضمیر در چنین شرایطی تبعات زیانباری در بر داشته و طبعا روی آوری به روشهای نمادین و اغلب در غالب داستان از اقتضاآت این گونه جوامع است.جایگاه ادبیات داستانی ایران به خاطر پیشینه ی قدیمی و چندهزار ساله و نیز غنی بودن آن باعث شده که بر ادبیات جهانی تاثیرگذار باشد. به طوری که نه تنها آثار اقوام شرق مانند شبه قاره که از یک خانواده ی زبانی و ریشه ی فرهنگی و ادبی مشترک هستیم بلکه نویسندگان و شاعران غربی هم از آثار قله های ادبیات و عرفان ما متاثر باشند.داستان سیمرغ در منطق الطیر که داستانی تمثیلی است و سیر الی الله و هفت وادی سلوک را برمیشمارد و تاثیرگذاری آن بر داستان پرندی و ادبیات پاکستان که به روایت خود نویسنده در متن داستان، از عطار تاثیر پذیرفته است خود گویای این مدعا است. در این مقاله سعی شده که به مقایسه ی تطبیقی و بررسی این دو داستان از لحاظ محتوا و ساختار (با تکیه بر عناصر داستان) و همچنین نوع نگاه و تاثیرپذیری نویسندگان اردوزبان از ادبیات ایران بپردازیم.

کلیدواژه ها:

پرندی ، منطق الطیر ، بررسی تطبیق ، محتوا ، عناصر داستان