ارزیابی مکان یابی کاربری های آموزشی دهستان بوچیر طی سال تحصیلی 1398-1397 با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی

یکی از مهم ترین اهداف برنامه ریزی کاربری اراضی تامین مناسب خدمات عمومی از جمله دسترسی به خدمات آموزشی است. توزیع فضایی این فعالیت ها به لحاظ تاثیر مستقیم آن در آسایش خانوارها از حساسیت زیادی برخوردار است. هدف از این تحقیق بررسی و ارزیابی مراکز آموزشی روستا بوچیر بر اساس همجواری آن با کاربری های سازگار و ناسازگار بر مبنای شعاع دسترسی تعیین شده با استاندارد سرانه فضاهای آموزشی کشور است. در این راستا، پژوهش حاضر با توجه به معیارهای کمی و کیفی برای ارزیابی مکان گزینی وضع موجود فضاهای آموزشی از روش ماتریس گولر و سیستم اطلاعات جغرافیایی استفاده شده است. این روش که به ارزیابی کیفی کاربری ها می پردازد، شامل ماتریس سازگاری، مطلوبیت و همجواری است. برای ارزیابی میزان سازگاری، همجواری و مطلوبیت فضاهای آموزشی، معیارها و استانداردهای مکان یابی فضاهای آموزشی از منابع موجود استخراج و سپس ماتریس ارزیابی تهیه شده است. با توجه به معیارها و فاصله مراکز آموزشی با هر یک از معیارها، نمرات مثبت و منفی لحاظ شد. نتایج بدست آمده در بررسی همجواری ها با ترکیب لایه های مختلف مشخص شد که در رابطه با کاربری های سازگار بخصوص کاربری مسکونی 4 مدرسه دارای وضعیتی نامناسب هستند. در رابطه با کاربری های نیمه سازگار 5 مدرسه در همجواری با کاربری نظامی و بهداشتی-درمانی در وضعیت نامناسبی به سر می برند و در رابطه با همجواری با کاربری های ناسازگار60% مدارس در همجواری این کاربری ها بویژه کاربری شریان اصلی دارای و ضعیتی کاملا نامناسب هستند. همچنین از نظر سرانه فضاهای آموزشی از استاندارد بالاتر می باشد.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی کاربری ، کاربری سازگار ، ماتریس گولر ، فضاهای آموزشی و سرانه آموزشی