تربیت جنسی در جهت رشد و بالندگی

مفهوم جنس به ویژگی های زیستی و تفاوت های بدنی انسان اشاره داشته و آنها را به دو دسته زن و مرد تقسیم می کند، اما جنسیت معرف باورهایی است که مرد بودن و زن بودن را نشان می دهد. در همین راستا زنانگی یا مردانگی منجر به تقسیم امور بر اساس ویژگی های زنانه یا مردانه، می شود. در حیقت امر جنسیتی زنانه و مردانه، الگوهایی را نشان می دهد که بر اساس آن، امور جنسیتی دوگانه دارند. تربیت اسلامی بر اساس مبانی انسان شناختی فلسفی دینی خود، گوهر انسانی انسان یا فصل ممیز انسانیت از موجودات دیگر را روح او معرفی می کند و بدن را ابزاری برای تجلی روح و ارتقای آن می داند. روح پدیده ای مجرد از ویژگی ها و حدود مدیت است و مکان مندی، زمان مندی، کیفیت، اندازه، رنگ، بو و بالاخره جنسیت را بر نمی تابد. از این رو تصور می شود چون تربیت اسلامی معطوف به پرورش روح است، عنصر جنسیت دخالتی در سیاست گذاری ها و تصمیمات آن ندارد ولی شواهد بسیاری از احکام فقهی و متون دینی، نشان می دهد که برخی توصیه های دین برای زن و مرد، همسان نیست. تفاوت زن و مرد مومن، هم به لحاظ برخی اعمال عبادی و هم در قلمرو نقش های اجتماعی، بیانگر دخالت عنصر جنسیت در برنامه تربیت اسلامی است. از آنجا که نقش اجتماعی یادگیرندگان بر اساس تفاوت های فردی آنان و همچنین بر مبنای نیازها و لوازم زندگی اجتماعی در هر عصر متفاوت است، وجهی از تعلیم و تربیت که به نقش اجتماعی دانش آموزان در آینده معطوف است، ناگزیر فرصت های یادگیری متفاوتی را برای آنها فراهم می نماید. از این روباید پذیرفت که اقتضائات مربوط به خصایص روان شناختی شاگردان، از جمله آنها که متعلق به جنسیت دانش آموزان هستند، بر وجه دوم تعلیم و تربیت که به نقش وجود شناختی انسان معطوف است، تا حدودی تاثیر گذار است.

کلیدواژه ها:

جنسیت ، تربیت اسلامی ، کار و حرفه