تاملی بر تاثیر آموزش مهارت های زندگی (طرح کرامت) بر مسئولیت پذیری دانش آموزان ابتدایی

مهارت های زندگی، یک نیاز یادگیری اساسی برای کودکان و نوجوانان است که به افراد کمک کنند تا تصمیم های خود را با آگاهی اتخاذ کنند، به طور موثرتری ارتباط برقرار کنند، مهارت های مقابله ای و مدیریت شخصی خود را گسترش دهند و زندگی سالم و بارآور داشته باشند و در زندگی فردی مسئولیت پذیر باشند. با توجه به هدف این پژوهش که به دنبال بررسی تاثیر آموزش مهارت های زندگی (طرح کرامت) بر افزایش مسئولیت پذیری دانش آموزان مقطع ابتدایی می باشد، از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش، توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه مورد مطالعه پژوهش را کلیه دانش آموزان ابتدایی شهرستان مریوان که در سال تحصیلی 99-1398 مشغول به تدریس هستند تشکیل داد. ابزار گردآوری داده ها شامل آزمون مسئولیت پذیری کردلو (1393) بود که پایایی آن از طریق روش کودر ریچاردسون محاسبه شد که در پیش آزمون و پس آزمون به ترتیب 0/77 و 0/83 بود و روایی آن از طریق نظرخواهی از معلمان مدرسه تایید شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها آز آزمون های آماری و کولموگرف اسمیرنوف، همبستگی پیرسون، آزمون t همبسته استفاده گردید. نتایج نشان داد، نمره میزان مسئولیت پذیری دانش آموزان در پیش آزمون 15/80 بود که در پس آزمون به 17/90 افزایش یافته است و این افزایش از نظر آماری نیز معنادار می باشد (p=0/006). در واقع بین دانش آموزانی که با روش آموزش مهارت های زندگی آموزش دیده اند با دانش آموزانی که این آموزش را ندیده اند در میزان مسئولیت پذیری آن ها تفاوت معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

آموزش مهارت های زندگی ، مسئولیت پذیری ، مدارس ، معلمان ، دانش آموزان ، ابتدایی