بررسی تاثیر روش تدریس کاوشگری بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ابتدایی در درس علوم تجربی

یکی از شیوه های تدریس که شاگردان را به طور مستقیم به جریان تفکر علمی می کشاند و ا ین امر به وسیله فشرده ساختن جریان معلمی در زمانی بسیار کوتاه صورت می پذیرد، تدریس کاوشگری است. برنامه های تدریس مدارس باید تاکید خود را بر روش هایی متمرکز سازند که دانش آموزان به جای آموختن، قابلیت های چگونه آموختن را از طریق نظم فکری بیاموزند زیرا در فرایند اندیشه منظم است که معرفت رشد می یابد و انسان احساس مفید بودن می کند. ا ین پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش، توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر مریوان بودند. ابزار گردآوری داده ها شامل آزمون محقق ساخته پیشرفت علوم بود که پایایی آن از طریق روش کودر ریچاردسون محاسبه شد که در پیش آزمون و پس آزمون به ترتیب 0/77 و 0/80 بود و روایی آن از طریق نظرخواهی از معلمان مدرسه تایید شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری کولموگرف اسمیرنوف، همبستگی پیرسون، آزمون t همبسته استفاده گردید. نتایج نشان داد، نمره پیشرفت تحصیلی دانش آموزان در پیش آزمون 15/10 بود که در پس آزمون به 17/60 افزایش یافته است و این افزایش ازنظر آماری نیز معنادار می باشد (p=0/007). در واقع بین دانش آموزانی که با روش تدریس کاوشگری آموزش دیده اند با دانش آموزانی که این آموزش را ندیده اند در میزان پیشرفت تحصیلی آنها در درس علوم تفاوت معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

روش تدریس کاوشگری ، پیشرفت تحصیلی ، دانش آموزان ابتدایی ، درس ریاضی