ایمان و ماهیت آن مقایسه دیدگاه علامه سعدالدین تفتازی و علامه طباطباعی

پرسش از ایمان و ماهیت مهمترین مبحث کلامی سده اول هجری بود که با پاسخ های شتابزده و به دور از تامل به آن موجی از تکفیر و کشتار جامعه مسلمانان را فرا گرفت و به شهادت امام علی چهارمین خلیفه از خلفای راشدین و ا مام اول شیعیان انجامید، اما آنچه در زمان حاضر توجه به اندیشه متفکران مسلمان در این زمینه را ضروری ساخته، جنگ های متعدد میان مسلمانان است که گاه بر مبنای تکفیر یکدیگر صورت می گیرد. در این مقاله با هدف شناخت ماهیت ایمان به عنوان مهمترین مبنا در مسائل اعتقادی مسلمانان، به بررسی مسائلی مانند پیوند ایمان و عمل، ملاک ومیزان صدق مومن بر افراد و تشکیک پذیری ایمان از دیدگاه علامه سعدالدین تفتازانی و علامه طباطبایی پرداخته و از نتایج آن اینکه تفتازانی ایمان را صرف تصدیق قلبی می داند که عمل در آن دخالتی ندارد و طباطبایی ایمان را علاوه بر تصدیق مشروط به التزام عملی و تکامل آن را در گرو عمل صالح می داند واگرچه تشکیل پذیری ایمان را هر دو پذیرفته اند، تفاوت در مذهبف سبب تفاوت در تفسیر آنان شده است.

کلیدواژه ها:

علامه سعدالدین تفتازانی ، علامه طباطباعی ، ایمان ، مومن ، تشکیک پذیری ایمان ، تصدیق