تاثیر توانبخشی در فضای مجازی بر ادراک روابط دیداری- فضایی دانش آموزان پسر با نارساخوانی مقطع دوم و سوم دبستان

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 577

فایل این مقاله در 6 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CGCO03_021

تاریخ نمایه سازی: 11 خرداد 1397

چکیده مقاله:

مقدمه: اختلال در خواندن یا نارساخوانی از شایع ترین اختلالات یادگیری می باشد که می تواند اثرات جدی روانی و اجتماعی ایجاد نماید و در این راستا استفاده از فضای مجازی به عنوان یکی از روش های توانبخشی جدید می تواند اثر بخش باشد. هدف از این پژوهش تعیین تاثیر توانبخشی در فضای مجازی از طریق بازی ماجراجویانه(اکشن)رایانه ای بر ادراک روابط دیداری-فضایی دانش آموزان با نارساخوانی می باشد. مواد و روشها: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی RCT بر روی تعداد 28 نفر ازدانش آموزان پسر مرکز اختلال یادگیری نسیم شهرستان مبارکه اصفهان در سال تحصیلی 1394 انجام پذیرفت. ابزارهای این مطالعه شامل آزمون تشخیصی خواندن، آزمون ادراک مهارت های دیداری TVPS-R و بازی کامپیوتری Rayman Raving Rabbids بود. تجزیه تحلیل داده ها بانرم افزار spss-22 انجام گرفت . یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد که بین میانگین تفاضل نمرات آزمون مهارت خواندن{سرعت ( p<001 ) و دقت( p<.001 )} و ادراک روابط دیداری-فضایی (001> p) دانش آموزان با اختلال خواندن دو گروه مداخله و کنترل در مراحل پیش آزمون-پس آزمون تفاوت معنادار وجود دارد. نتیجهگیری: نتایج این مطالعه حاکی از آن بود که برنامه مداخله منجر به افزایش توانایی مهارت خواندن(سرعت و دقت) و ادراک روابط دیداری-فضایی دانش آموزان گروه مداخله گردید.

کلیدواژه ها:

توانبخشی در فضای مجازی ، ادراک روابط دیداری-فضایی ، نارساخوانی ، بازی ماجراجویانه (اکشن) رایانه ای ، کارآزمایی بالینی تصادفی

نویسندگان

شیرین صابری مبارکه

کارشناس ارشد کاردرمانی، دپارتمان کاردرمانی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران-کارشناس ارشد کاردرمانی، مرکز تحقیقات اختلالات اسکلتی و عضلانی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

ابراهیم پیشیاره

دکترای علوم اعصاب شناختی، دپارتمان کاردرمانی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران

مژگان فرهبد

کارشناس ارشد کاردرمانی، سازمان پژوهش و برنامه ریزی درسی، پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش، تهران

محسن شتی

استادیار اپیدمیولوژی، دپارتمان سالمندی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران