نگرش بوم شناسانه مسیر سبزمعماری عصر نوین

تمدن امروزی با خطر مدهشی روبروست و اکنون برای نخستین بار است که این دهشت را به تمامی درک کرده و خودر ا به سمت حفظ سامانه های زیستی سوق داده است انسان دنیای نوین که به سبب پیشرفت درزمینه فناوری به سهولت درطبیعت مداخله می کند و بدون اینکه مرزهای طبیعت و سامانه زیستی را محترم بشمارد که منجر به برهم زدن تعادل چرخه حیات بروی زمین شده و به دنبال آن افزایش آلودگی و جزایر گرمایی و کاهش انرژی فسیلی را در پی داشته است رشد بی رویه جمعیت که به دنبال آن افزایش ساخت و ساز و حمل و نقل و توسعه شهری موجب شده است که با به کاربردن مصالح نوین به جای مصالح بومی و ساخت شریانهای با مصالح غیرقابل نفوذ آسفالت و غیره موجب مشکلات عدیده از جمله انقراض گونه های گیاهی و جانوری و برهم زدن تعادل زیستی گشته است و درزمان حال برای حل این بحرانها افراد جامعه به دنبال جایگزین کردن روشهای بومگرایانه زندگی درمحیط خود می باشند و طراحان حرفه ای تدریجا به سمت طراحی بوم شناسانه تمایل نشان میدهند. هدف از طراحی بوم شناسانه حفظ طبیعت از تاثیرات انسان نیست بلکه منظور آن دخالت های بشر درسامانه زیستی را به نحوی به طبیعت نسبت دهد که حداقل خرابی را به بار آورد و معمار طبیعت به عنوان یک سامانه پویا نگریسته شود.