جایگاه تفکر پایداردرشکل گیری معماری پایدار

دراوایل قرن بیستم بود که با پیشرفت تکنولوژی ودردسترس قرار بودن مصالح جدید ساختمان های جدا از اقلیم climate insensitive structure طراحی شدند برای گرمایش یا سرمایش اینگونه ساختمان ها انرژی زیادی مصرف می شد معماران معاصر خواه ناخواه شاید بزرگترین مسببین روند گرم شدن زمین باشند زیرا ساختمان های معاصر محصول طراحی انهاست که بزرگترین مصرف کننده انرژی و درنتیجه بزرگترین الوده کننده ترین محسوب می شود اما درچند دهه اخیر با ملموس شدن نابودی زمین طراحی براساس ساختمان های حساس به اقلیم climate sensitive buildingdesign صورت میگیرد بسیاری از معماران بزرگ مثل نورمن فاستر یا رنزوپیانو دراثارشان از الگوهای معماری سبز و پایدار استفاده کردند ولی ساختمان های آنها بخش کوچکی از ساخت و ساز بیشمار جهان محسوب می شود اما معماران دیگر چه ؟ آیا آنها هم اصول پایداری را درطراحی و اجرا رعایت می کنند دراین مقاله سعی شده است با کمک علاقمندان به مبحث معماری پایدار درایران امروز و بادرنظر گرفتن نیازهای انسانی و توجه به هویت و فرهنگ و شناسایی جنبه های مختلف پایداری شهری به یک مفهوم پایداری اجتماعی دریک اجتماع سالم دست پیدا کنیم.