حذف یون جیوه از فاز مایع توسط جاذب کربنی ساخته شده از پوست گردو

یکی از آلودگی های محیط زیستی که همواره بشر و دیگر موجودات زنده را تهدید می کند، آلودگی ناشی از فلزات سنگین در فاز مایع می باشد. ورود املاح فلزات سنگین و سمی، رنگ های شیمیایی و دیگر مواد آلوده کننده به آب دریا و آب های زیرزمینی، با توجه به خاصیت سمی این ترکیبات برای آبزیان و انسان، علاوه بر مردن یا کوچ نمودن این موجودات، در بدن آبزیان بشدت تغلیظ شده و ورود آن ها از طریق مصرف آبزیان باعث مسمومیت شدید انسان خواهد شد. یکی از این فلزات سنگین، جیوه بوده که عامل بسیاری از مشکلات محیط زیستی است. در این پروژه ابتدا ساخت جاذب کربنی مناسب از پوست سخت گردو برای جذب سطحی یون جیوه از فاز مایع مورد بررسی قرار گرفت. دو کربن فعال با نسبت های 5/0: 1 و 1:1 وزنی با کلرید روی تلقیح داده شده و به روش فعال سازی شیمیایی تهیه شدند و یک نمونه از روش فیزیکی با بخار آب آماده گشت. سپس عوامل مختلفی از قبیل تغییرات دما و زمان به طور همزمان، غلظت اولیه محلول، PH، زمان و میزان جاذب مصرفی در جذب سطحی یون جیوه بررسی شدند. مدل های ایزوترمی متفاوتی نیز مورد بررسی قرار گرفت که از میان آنها ایزوترم های فریوندلیچ و لانگمویر جواب های بهتری ارائه نمودند. همچنین در خصوص سینتیک واکنش، معادلات درجه اول و دوم بررسی شد که در مورد جاذب های کربنی تولید شده، معادله درجه دوم پاسخ مناسب تری داشت. ظرفیت جذب تعادلی یون جیوه برای سه کربن تولید شده از پوست گردو در مدت زمان 60 دقیقه به ترتیب 151/51، 100/9 ، 87/72 mg/g می باشد. در این پروژه جاذب ساخته شده از نظر اقتصادی مقرون به صرفه بوده و دارای میزان جذب سطحی مناسبی می باشد.

کلیدواژه ها:

فاز مایع ، کربن فعال ، جذب سطحی ، جیوه ، پوست گردو