تصفیه پساب پالایشگاهی با استفاده از روش انعقاد شیمیایی و لخته سازی توسط پلی آلومینیوم کلراید و دیاتومیت

در این پژوهش امکان تصفیه ی پساب پالایشگاهی با استفاده از پلی آلومینیوم کلرید که با دیاتومیت طبیعی ترکیب شده بود، بررسی گردید و پارامترهای عملیاتی هنگام استفاده از دیاتومیت به عنوان کمک منعقد کننده و جاذب، و همچنین عملکرد آن هنگام ترکیب با پلیمر ارزیابی گردید. در این مطالعه یک روش اقتصادی و نو با به کار بردن دیاتومیت در تصفیه ی پساب روغنی ایجاد گردیده و امکان استفاده ی مجدد از پساب و یا تزریق مجدد آن به محیط به وجود آمده است. پساب مورد آنالیز در این پژوهش از پساب خروجی از واحد API پالایشگاه روغن موتور به دست آمد. آزمایشات انعقاد در ظرف های حاوی 300ml از پساب صورت گرفت. دما در طول فرآیند ثابت و به میزان 25 درجه سلسیوس نگه داشته شد. به هر نمونه میزان مشخصی از پلیمر با دیاتومیت اضافه گردید. سپس هر نمونه به مدت 1 دقیقه با سرعت 200 دور بر دقیقه و به دنبال آن به مدت 15 دقیقه با سرعت کم 10 دور بر دقیقه هم زده شد و در نهایت پس از زمان ته نشینی 20 دقیقه، آنالیزها و نتیجه گیری های مربوطه صورت گرفت. کارایی هر منعقدکننده برای حذف نفت روغن از طریق اندازه گیری COD و کدورت و همچنین مشاهده ی مشخصات لخته های ته نشین شده ارزیابی شد. اثرات میزان منعقد کننده و pH اولیه روی کاهش COD و کدورت هنگام استفاده از ترکیب PAC و دیاتومیت در مقایسه با استفاده از PAC و دیاتومیت به تنهایی، مطالعه شد. سیستم PAC- دیاتومیت بیش از 80 درصد COD و 99 درصد کدورت را در pH خنثی و زمان ماند 20 دقیقه با دوز بهینه ی 5mg/L پلی آلومینیوم کلرید و 10mg/L دیاتومیت حذف کرد. دیاتومیت اضافه شده به طور موثر در 75 درصد از دوز PAC صرفه جویی نمود.

کلیدواژه ها:

انعقاد شیمیایی ، لخته سازی ، تصفیه پساب صنعتی ، دیاتومیت ، پلی آلومینیوم کلرید ، پساب پالایشگاه ، جذب