بررسی تاثیر خواص جاذب تعویض یونی بر شرایط جذب/واجذب و بازیابی پروتیین آنتی ژن سطحی هپاتیت ب طی فرایند کروماتوگرافی تعویض یونی

کروماتوگرافی تعویض یونی کمترین میزان بازیابی را نسبت به سایر مراحل کروماتوگرافیک برای تخلیص آنتی ژن سطحی هپاتیت ب ارایه میدهد. این بازیابی پایین از تغییر ساختار VLP ذرات HBsAg به علت شکسته شدن یا توده شدن روی سطح جاذب، در طول فرایند جذب/واجذب حاصل میشود. در این مطالعه اثر دو مورد از خواص جاذب بر بهبود بازیابی HBsAg که عبارتند از اندازه تخلخل و دانسیته لیگاند جاذب، مورد بررسی قرار گرفته است. مشاهده شده که ذرات HB-VLPs به صورت یک لایه نازک روی سطح جاذب های کروماتوگرافیک متداول مبتنی بر آگاروز نظیر DEAE-FF و DEAE-capto جذب شده و به علت کوچک بودن اندازه تخلخل برای این VLP ها ، مکان های اتصال درون تخلخل ها خارج از دسترس HB-VLPs قرار می گیرد. اما برای جاذب های با تخلخل بزرگتر، اتصال به صورت یکنواخت روی سطح داخلی و خارجی ذرات صورت میگرد. فراتر از افزایش ظرفیت اتصال، پایداری VLP ها نیز به طور قابل توجهی در طول فرایند جذب/واجذب شدید، با کاهش شدت برهم کنش چند نقطه ای بین VLP ها و مکان های اتصال در منافذ، بهبود مییابد. کاهش دانسیته لیگاند نیز با کاستن از شدت فرایند جذب/واجذب چند نقطه ای روی سطح جاذب ، از تخریب ساختار VLP کاسته و بازیابی را بهبود میبخشد.

کلیدواژه ها:

ذرات شبه ویروس آنتی ژن سطحی هپاتیت ب (HB-VLPs) جذب/واجذب ، کروماتوگرافی تعویض یونی ، اندازه تخلخل ، دانسیته لیگاند