ارزیابی و امکان سنجی تعبیه راکتور تبدیل جریان رافینیت به بوتادین در مسیر خوراک واحد و اثر آن بر روی عملکرد، بازده و سودآوری واحد خالص سازی بوتادین

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,366

فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CHCONF05_360

تاریخ نمایه سازی: 2 تیر 1397

چکیده مقاله:

بوتادین معمولا به عنوان مونومر در تولید پلیمرها و همچنین به عنوان ماده میانی در تولید چندین ماده شیمیایی کاربرد دارد. عمده تولید صنعتی بوتادین (C4H6) معمولا به روش کراکینگ بخار آب پارافین های هیدروکربنی و تولید برش چهار کربنه می باشد. در صنایع به منظور استخراج 1و 3-بوتادین موجود در برش C4 از فرآیند تقطیر استفاده میکنند. از آنجاییکه نقطه جوش ترکیبات مختلف C4 به یکدیگر نزدیک می باشند، جداسازی با تقطیر ساده بازده مناسبی ندارد و نقطه آزوتروپ تشکیل می دهد، بنابراین تقطیر استخراجی استفاده می شود. در پتروشیمی جم از واحد خالص سازی علاوه بر جریان بوتادین (به عنوان محصول) محصولات جانبی دیگری نیز استخراج می گردد، که به این جریان جانبی رافینیت می گویند که رافینیت حاوی درصد زیادی از پنتان می باشد. در حال حاضر جریان رافینیت به واحد الفین برگردانده می شود. در این مقاله این ایده مطرح می گردد که با هیدروژن زدایی رافینیت و تولید بوتادین دوباره این جریان به خود واحد بوتادین برگردد. در ادامه مقاله به بررسی این ایده پرداخته می شود برای این کار جریان رافینیت وارد راکتور هیدروژن زدایی اکسایشی می گردد، لوله راکتور پر از کاتالیست V/MgO که شامل 24 درصد وزنی V2O5 می باشد. فشار درون لوله 1 اتمسفر و دمای ورود خوراک 773 کلوین می باشد. در ادامه نشان داده می شود، تلز و همکارانش سنتیک هیدروژن زدایی تولید بوتادین را ارایه کرده اند. شبیه سازی در محیط HYSYS انجام گرفته است. با اجرای عملی طرح پیشنهادی برگرداندن رافینیت هیدروژن زدایی شده به واحد خالص سازی بوتادین، 66 تن بر سال تولید 1 و 3 بوتادین افزایش می یابد که این افزایش معادل 57 درصد می باشد.

نویسندگان

علی درویشی

دانشجو دکتری، دانشکده نفت و گاز و پتروشیمی، مهندسی شیمی دانشگاه شیراز

اکبر بوالحسنی

واحد تحقیق و توسعه شرکت پتروشیمی جم، منطقه ویژه اقتصادی پارس جنوبی، عسلویه، بوشهر

راضیه داوند

دانشجو دکتری، دانشکده نفت و گاز و پتروشیمی، مهندسی شیمی دانشگاه شیراز

محمد رضا رحیم پور

هییت علمی دانشکده نفت و گاز و پتروشیمی، مهندسی شیمی دانشگاه شیراز