بررسی امکان جداسازی معدنی دی اکسید کربن با استفاده از هضم بی هوازی دومرحله ای تولید بیوگاز

مهمترین مسیله ای که امروزه توجه بسیاری از دانشمندان را به خود جلب کرده است گرم شدن زمین در اثر گازهای گلخانه ای است که این مسیله جهان را در آستانه یک فاجعه بزرگ انسانی و زیست محیطی قرار داده است. برای کاهش میزان غلظت CO2 در جو و در نتیجه کاهش تغییرات آب هوایی، انواع استراتژی ها پیشنهاد شده است. یک فناوری مناسب برای کاهش انتشار CO2 جداسازی کربن استفاده از ترسیب معدنی کربنات است که در آن مواد معدنی حاوی کلسیم یا منیزیم مانند سیلیکات های قلیایی به کربنات کلسیم یا منیزیم تبدیل می شوند. بعضی از فرآیندهای بیوتکنولوژی مانند هضم بی هوازی شامل دنباله ای از مراحل اسیدی و قلیایی هستند و می توانند از طریق انحلال سیلیکات و فرآیند تشکیل کربنات باعث جداسازی CO2 شوند. در مرحله اسیدزایی انحلال مواد معدنی قلیایی افزایش یاقته در حالی که در مرحله تولید قلیاییت، تشکیل کربنات را اتفاق می افتد. در این مقاله ارزیابی کمی امکان استفاده از فرآیند هضم بی هوازی ساکارز و انتگراسیون آن برای جداسازی معدنی CO2 انجام شده و سعی شده است ضمن معرفی این فناوری، فرصت ها و چالشهای استفاده از آن در حل معضل محیط زیستی تغییرات آب و هوایی تبیین گردد.

کلیدواژه ها:

گرمایش زمین ، جداسازی معدنی CO2 ، تغییرات آب و هوایی ، هضم بی هوازی ساکارز ، انتگراسیون