تعیین بهترین شرایط در جداسازی آب از امولسیون نفتی با استفاده از امولسیون زدا

امولسیون مخلوط دو مایع غیر قابل امتزاج است که یکی به صورت قطره در فاز دیگری است آب و ترکیبات یونی موجود در نفت خام سبب بروز مشکلاتی از قبیل افزایش هزینه در فرآینداتقال، افزایش خوردگی در تجهیزات پالایشگاهی و انتقال، کاهش در فرآیند استخراج، انتقال و پالایش می گردد. بنابراین این گونه امولسیون نامطلوب بوده و بایستی به طریقی جداسازی گردند. آلودگی توسط مواد امولسیون و شیمیایی و یا گازهای آلاینده یک مبحث بسیار دشوار در تولید نفت و گاز می باشد فاضلابهای پالایشگاه نفت دارای غلظت بالایی از هیدروکربن های آروماتیک و آلیفاتیک نفت بوده که منجر به الودگی سنگین روی سطح آب و خاک می شود برای شکستن امولسیونها و تبدیل آنها به دو فاز مجزا از مواد فعال سطحی که دی امولسیفایر نامیده می شوند استفاده می شد. فرآیند امولسیون زدایی شیمیایی معروفترین و پراکاربردترین روش شکست امولسیون است که با تزریق مقادیر اندک دی امولسیفایر به سیال انجام می شود تزریق مقادیر و یا غلظتهای کم از ماده امولسیون زدا باعث عدم دستیابی به جداسازی مطلوب امولسینهای آب نمک در نفت شده و زمانی که غلظت و یا مقدار امولسیون زدا خیلی بالا باشد به دلیل کاهش کشش سطحی قطرات آب، مقاومت فیلم تشکیل شده توسط امولسیون شکن افزایش یافته و باعث کاهش راندمان نمکزدایی می شود پارامترهای موثر بر فرآیند امولسیون زدایی شامل PH ، دما، فشار، سرعت همزدن و غلظت دی امولسیفایر می باشد.

کلیدواژه ها:

امولسیون نفت خام ، دی امولسیفایر ، جداسازی ، آزمایش بطری