بررسی مقدماتی پتانسیل هیدروکربن زایی سازند نیور در شرق زرند با استفاده از روش پایرولیز راک – اول

بررسی توان هیدروکربن زایی در هر منطقه، مستلزم مطالعه ی دقیق سنگ منشاء های احتمالی آن منطقه است. سنگ منشاءیکی ازعناصر اصلی سیستم هیدروکربنی است. از این رو جهت شناخت یک سیستم هیدروکربنی دریک منطقه لازم است نخستسنگ منشاء و ویژگی های آن بررسی گردد.تنها سنگ منشاء شناخته شده در رسوبات پالئوزوئیک زاگرس شیل های قهوه ای تاسیاه رنگ و سیلتی سیلورین است که از طریق گراپتولیت ها سن آنها مشخص شده است. ضخامت این شیل ها در کوه گهکم به 100 متر می رسد (مطیعی 1374) این شیل ها دارای مقداری TOC از 1 تا 4/5 درصد وزنی بوده و از نظر تکوین به حالت فوق پختگی تا حد تولید گرافیت رسیده است (Bordenova, Burwood, 1990) با توجه به افزایش روز افزون مصرف انرژی و رو به کاهش بودن سوخت های فسیلی، تحقیق و تفحص برای اکتشاف تله های نفتی و گازی جدید در سراسر ایران امری ضروری است. تا به حال رسوبات پالئوزوئیک پهنه ایران مرکزی از لحاظ نفتی کمتر مورد توجه قرار گرفته اند.حال با توجه به هم ارزی سنی سازند نیور در پهنه ایران مرکزی با شیل های سیلورین پهنه زاگرس و همچنین گسترش وسیع سازند یادشده در مناطق مرکزی ایران، این پژوهش بر آن است که پتانسیل هیدروکربن زایی آن را در برش شرق زرند، با استفاده از داده های حاصل از آنالیز راک-اول، مورد بررسی قرار دهد.