تحلیل عددی رفتار بیرون کشیدگی ژیوگرید

یکی از روش های تقویت، تثبیت و تسلیح خاک به منظور افزایش قابلیت های ضعیف آن، استفاده از المان های تسلیح کششی همانند ژیوگریدها برای مقابله با ضعف خاک و مصالح نظیر آن در تحمل نیرو بخصوص نیروهای کششی و برشی می باشد. برتری رفتار خاک مسلح بیشتر ناشی از افزایش مقاومت برشی در سطح تماس می باشد. افزایش مقاومت برشی خاک مسلح شده با ژیوگرید به دلیل افزایش سختی خاک و همچنین دارا بودن مقاومت کششی بالای مسلح کننده می باشد. بهبود مقاومت خاک مسلح ناشی از ایجاد مقاومت اصطکاکی بین خاک و المان های مسلح کننده و همچنین مقاومت مقاوم ایجاد شده در بین المان های متقاطع عرضی مسلح کننده می باشد. هر دو مقاومت انجام شده به ویژه مقاومت مقاوم بستگی به زاویه اصطکاک داخلی خاک دارد. در این مقاله نتایج مدلسازی دوبعدی با نرم افزار المان محدود Plaxis بر روی ژیوگرید مدفون در خاک رس و لایه ای از مصالح درشت دانه با هدف بررسی ضخامت بهینه لایه درشت دانه بر رفتار مقاومت بیرون کشش ژیوگرید ارایه شده است. نتایج بیانگر این موضوع هستند که یک ضخامت بهینه از مصالح درشت دانه وجود دارد که با استفاده از آن بیشترین بهبود در مقاومت بیرون کشش حاصل شده است و افزایش بیشتر ضخامت، تاثیری در مقاومت بیرون کشش نخواهد داشت.

کلیدواژه ها:

ژیوگرید ، مقاومت بیرون کشش ، مدلسازی نرم افزار المان محدود Plaxis