بررسی پاسخ لرزه ای سازه های جداسازی شده با در نظر گرفتن آثار اندرکنش خاک و سازه

در این مقاله به بررسی اثر در نظر گرفتن اندرکنش خاک و سازه بر پاسخ لرزه ای ساختمان های جداسازی شده پرداخته شده است. استفاده از جداسازی لرزه ای به منظور ارتقا مشخصات لرزه ای سازه ها و در نتیجه کاهش آسیب پذیری لرزه ای ساختمان ها در چند سال اخیر بطور قابل ملاحظه ای افزایش یافته است. استفاده از جداساز لرزه ای از طریق افزایش دوره تناوب سازه و بهبود میرایی مجموعه منجر به کاهش پاسخ لرزه ای ساختمان ها، علی الخصوص شتاب مطلق طبقات و برش پایه سازه می شود. تحقیقات نشان داده است که کارایی سیستم جداساز متاثر از خواص دینامیکی سازه ی اصلی و همچنین ویژگی های تحریک ورودی بوده که این عوامل نیز خود وابسته به مشخصات خاک ساختگاه و اندرکنش خاک و سازه است. در حالت کلی اندرکنش بین خاک و سازه منجر به کاهش فرکانس غالب پاسخ و تغییر در میزان انرژی مستهلک شده می شود. بنابراین، اندرکنش خاک و سازه می تواند نقش مهمی را در پاسخ لرزه ای سازه ایفا کند، با این حال این اثرات اغلب در پاسخ لرزه ای ساختمان ها لحاظ نمی شود و تکیه گاه سازه به صورت صلب مدل می شود. بررسی های انجام شده در این پژوهش نشان می دهد که اثر اندرکنش خاک و سازه، برای سازه های پایه گیردار به مراتب قابل ملاحظه تر از این آثار برای سازه های جداسازی شده می باشد.

کلیدواژه ها:

جداسازی لرزه ای ، اندرکنش خاک و سازه ، پاسخ لرزه ای ، کنترل غیرفعال سازه ها