نقش آثار معماری برج های ایران در پیدایش معماری معاصر ( نمونه موردی از برج قربان همدان در ایران، تا برج های دوقلوی مالزی )

نقوش و تزیینات در هنر ملل مختلف، گاه به صورت پیچیده، پرکار و ظریف و گاه ساده و کم کار، با کیفیت، کمیت و مصالح مختلف، در ترکیب بندی های متفاوت ارایه می شود و در دوره اسلامی از برج های بلند یادمانی، می توان با نقشه شمسه ای چند وجهی و به شکل سر باریک اشاره کرد. بدین ترتیب در این دوره، حرکت از مربع به طرف چند ضلعی و در نهایت، به دایره ختم می شود. در این مقاله نخست برج قربان در شهر همدان ( قرن 7م. ) برج رادکان قوچان استان خراسان رضوی (قرن 8م.) و منار جام ( 1194 م .) در ولایت غور افغانستان مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته است. نگارند در این مقاله با بهره گیری از روش توصیفی، تحلیلی، مقایسه ای و تطبیقی و با استفاده از شواهدی که از نتیجه بررسی سیر تحول بناهای مذکور به دست آمد، به این نتیجه رسیدند که : معماری برج های دوقلوی مالزی نخست از منار قطب در طراحی بدنه سود جسته است. همچنین، در طراحی بدنه منار قطب از منار جام، برج قربان همدان و برج رادکان قوچان اقتباس شده است. شکل کلی پلان و نحوه طراحی بدنه برج های مذکور تاثیر این سیرتحول را در شکل و فرم بدنه برج های دوقلو به خوبی نشان می دهد. با توجه به اینکه طرح، ساخت و تزیینات برج ها از شاهکارهای معماری ایران بوده، این مقاله به بررسی تطبیقی پیدایش و تزیینات ریشه ای در برج های دوقلوی مالزی می پردازد.

کلیدواژه ها:

برج قربان ، برج رادکان ، منار جام ، منار قطب ، برج های دوقلوی پترناس