بهسازی سکونت در خوابگاه با استفاده از عناصر طبیعی

سکونت در خوابگاه همواره با پیچیدگی ها و مسایل خاص خود همراه بوده است. از این رو پژوهش های گوناگون در جهت توجه هر چه بیشتر به خوابگاه به عنوان بستر رشد دانشجویان در زمان تحصیل همواره مورد توجه پژوهشگران بوده است. توجه به این مهم در پی تلاش برای تشخیص فاکتور های مهم در جهت بهبود زندگی دانشجویان در خوابگاه ها در دانشگاه های مختلف مورد بررسی قرار گرفته است. نیاز به استفاده از این مطالعات روان شناسی در طراحی خوابگاه ها به گونه ای که عملکردی و مورد استفاده باشد و خود را در کالبد خوابگاه به گونه ای بگنجاند که بتوان شاهد تاثیرات مثبت آن بر دانشجویان باشیم همواره احساس می شود. در معماری ایرانی از دیرباز استفاده از عناصر طبیعی در جهت آسایش و آرامش هرچه بیشتر انسان متداول بوده است. امروزه با توجه به وضعیت دانشجویان در خوابگاه ها استفاده هر چه بیشتر از این عناصر در چنین محیط هایی ضروری به نظر می رسد. در این مقاله چگونگی استفاده از عناصر طبیعی در خوابگاه ها به گونه ای که موجب بهبود کیفیت زندگی دانشجویان شود، مورد بررسی قرار داده شده است. روش کار توصیفی-تحلیلی می باشد. یافته های پژوهش مولفه های معماری برای طراحی خوابگاه ها و فضاهای آن می باشد که در قالب پیشنهاد های طراحی و مولفه های کیفی قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

طراحی معماری ، خوابگاه ، عناصر طبیعی ، سکونت