درآمدی بر مفهوم هویت در رویکرد بازآفرینی بافت های فرسوده ارزشمند شهری

رابطه بین معماری و بازآفرینی رابطه ایست فرهنگی که معیار و ویژگی هایش در دانش های مردم شناسی، جامعه شناسی، معماری، شهرسازی، تاریخ نگاری، باستان شناسی و ادبیات اقوام بازیافته می شود. بافت های تاریخی و قدیمی با مشکلات و موانع ساختاری و عملکردی خاصی در ابعاد مختلف مواجه می باشد. اجرای ناموفق طرح های بهسازی و نوسازی شهری باعث توجه به پدیده جدیدی به نام بازآفرینی شهری شده است و در این مسیر، گذاری را از حوزه توجه صرف به کالبد، به عرصه تاکید بر ملاحظات اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و هنری داشته است. لزوم توجه به هویت در سطح سکونتگاه های انسانی را می توان در نابسامانی های هویتی امروز که تهدیدی برای بقا و پایداری محیط مصنوع است، یافت. در این پژوهش با نگاهی هویت محور، به بررسی اصول بازآفرینی شهری پرداخته و با جستجو در آثار صاحبنظران و متفکران امر شهرسازی، دریافته می شود که احترام و حفظ ارزش های تاریخی و فرهنگی و همچنین حفظ و ارتقای ارزش های روز، معیارهای تغییر بافت فرسوده ارزشمند در بازآفرینش شهری می باشد. خصوصیات مکان در بافت های تاریخی که ما را به سوی درک هویت مکان رهنمون می سازد به صورت سیما و چشم انداز، نظم فضایی، رویداد، هویت فردی، خاطره، جهت گیری و یگانه پنداری قابل تفکیک بوده و دلبستگی به مکان، تعهد به مکان های تاریخی و مشارکت اجتماعی در مکان های تاریخی از مولفه های ارتقا دهنده ی هویت در رویکرد بازآفرینی بافت های تاریخی می باشند. رابطه بین معماری و بازآفرینی رابطه ایست فرهنگی که معیار و ویژگی هایش در دانش های مردم شناسی، جامعه شناسی، معماری، شهرسازی، تاریخ نگاری، باستان شناسی و ادبیات اقوام بازیافته می شود. بافت های تاریخی و قدیمی با مشکلات و موانع ساختاری و عملکردی خاصی در ابعاد مختلف مواجه می باشد. اجرای ناموفق طرح های بهسازی و نوسازی شهری باعث توجه به پدیده جدیدی به نام بازآفرینی شهری شده است و در این مسیر، گذاری را از حوزه توجه صرف به کالبد، به عرصه تاکید بر ملاحظات اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و هنری داشته است. لزوم توجه به هویت در سطح سکونتگاه های انسانی را می توان در نابسامانی های هویتی امروز که تهدیدی برای بقا و پایداری محیط مصنوع است، یافت. در این پژوهش با نگاهی هویت محور، به بررسی اصول بازآفرینی شهری پرداخته و با جستجو در آثار صاحبنظران و متفکران امر شهرسازی، دریافته می شود که احترام و حفظ ارزش های تاریخی و فرهنگی و همچنین حفظ و ارتقای ارزش های روز، معیارهای تغییر بافت فرسوده ارزشمند در بازآفرینش شهری می باشد. خصوصیات مکان در بافت های تاریخی که ما را به سوی درک هویت مکان رهنمون می سازد به صورت سیما و چشم انداز، نظم فضایی، رویداد، هویت فردی، خاطره، جهت گیری و یگانه پنداری قابل تفکیک بوده و دلبستگی به مکان، تعهد به مکان های تاریخی و مشارکت اجتماعی در مکان های تاریخی از مولفه های ارتقا دهنده ی هویت در رویکرد بازآفرینی بافت های تاریخی می باشند.

کلیدواژه ها:

هویت ، بافت فرسوده ارزشمند ، بازآفرینی شهری