بررسی تاثیر مکان قرارگیری انواع ساختارهای نور رسان بناهای تاریخی در میزان نورگیری وجوه گوناگون ( نمونه مطالعاتی: مسجد امام و مسجد شیخ لطف الله )

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 705

فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CICEAUD01_1655

تاریخ نمایه سازی: 29 فروردین 1397

چکیده مقاله:

یکی از ویژگی های بارز معماری ایران بهره برداری از نور روز در فضاهای معماری است. معمار ایرانی با مهارت و دانش منحصر به فرد خود سعی در به کارگیری انواع نورگیرهای متناسب با فضا داشته است. با بررسی میزان ورود نور در فضاهای معماری ایران می توان از آن برای بهینه سازی شرایط آسایش اقلیمی و کاهش استفاده از منابع گرمایش و سرمایش (فسیلی) در معماری امروز الگوبرداری کرد. باور بنیادی این پژوهش آن است که تصویر و اندازه ی ساختارهای نوررسان بر روی درصد نورپذیری وجوه گوناگون بناهای تاریخی تاثیر مستقیم دارد. پژوهشگران تنها به نامگذاری انواع نورگیرها در معماری ایرانی و مفاهیم نمادین نور پرداخته اند ولی تاکنون به دسته بندی وتاثیر ساختار فرمی و مکان نورگیرها به تصویر ریز و دقیق پرداخته نشده است. این مقاله برای نخستین بار پس از دسته بندی کلی نمونه ها به بررسی تاثیر مکان قرارگیری نورگیرها در وجوه گوناگون خواهد پرداخت. این پژوهش بر آن است تا با بررسی نورگیرهای مسجدامام و مسجد شیخ لطف الله اصفهان به میزان تاثیر مکان نورگیرها در میزان نورگیری فضاهای این مساجد بپردازد. با بررسی میدانی به برداشت تک تک نمونه ها و سپس ترسیم آنها در نرم افزارهای مدل ساز پرداخته و درصد نورگیری و جهت وجوه آنها مشخص خواهد شد. با تحلیل ها و بررسی های انجام شده آشکار شد که بیشترین درصد ورود نور به فضاهای مساجد ایرانی از دیوارها می باشد که دراین میان دیوار رو به حیاط با توجه به نوع استفاده از فضا ( زمستان یا تابستان ) اهمیت بیشتری دارد.

نویسندگان

آسیه کلانتر کهدمی

کارشناس ارشد هنر اصفهان معماری، دانشکده معماری و هنر،

خدیجه خالدی

کارشناس ارشد هنر اصفهان معماری، دانشکده معماری و هنر،

نیما ولی بیگ

دکترای مرمت بنا، استادیار دانشگاه هنر اصفهان، دانشکده حفاظت و مرمت،