رابطه اعتما دبه نفس بیش از حد مدیریتی و ساختاربلوغ بدهی

بیان مساله اساسی تحقیقنقش محوری سرمایه دردنیای تجارت امروز، برهیچ کس پوشیده نیست و همچنین نقشی بسیاربرجسته وبااهمیتی هست. هرشرکتی برای اینکه بتواند کالا یا خدمتی را عرضه کند ،قبل از انجام هرگونه فعالیتی، به سرمایه ومنابع مالی نیازمند است تا بتواند دارایی های مورد نیاز خود را خریداری نموده وبه سرمایه گذاری بپردازد. متعاقب بزرگ شدن شرکت ها وتوسعه فناوری، نیاز به مبالغ هنگفت سرمایه ومنابع مالی شدت گرفته و بازارهای متعدد مالی توسعه یافته اند. این توسعه به نوبه خود از یکسو تعدد روش های تامین مالی توسط شرکتها را می طلبد واز سوی دیگر مدیران را به تعیین راهبرد مناسب در زمینه تامین مالی و تعیین ساختار مطلوب سرمایه شرکت را ملزم می سازد. لذا تهیه یک ساختار بهینه و مطلوب بهمنظور حداکثر کردن ارزش شرکت به عنوان یک هدف راهبردی ، مدیریت شرکت را باید مورد توجه قرار دهد و بهترین ترکیب ساختارسرمایه و منابع مالی راتعیین نماید.از طرفی نیز منابع خارجی شامل انتشار اوراق بهادار و دریافت تسهیلات مالی از بانک ها و غیره می باشد. که شرکت ها در صورت عدم کفایت منابع داخلی برای تامین مالی، به وسیله ایجاد بدهی،انتشار اوراق بهادار،دریافت تسهیلات مالی از بانک هاوغیره، اقدام به جذب سرمایه می نمایند. منظور از ایجاد بدهی، استقراض یا انتشار اوراق مشارکت است که شرکت در قبال آن متعهد می شود در زمان های معینی ،سود تعیین شده ودرتاریخ سررسید ارزش اسمی ومبلغ وام اخذ شده رابپردازد.ازطرفی نیز عواملی که می تواند کارایی سرمایه گذاری را تحت تاثیرقرار دهد، سررسید بدهی های شرکت است. ساختار زمانی بدهی های شرکت اخیرا توجه متخصصان مالی واقتصاددانان را جلب کرده وبدهی را دارای نقش انظباطی بر روی رفتار مدیران عنوان می کنند