مطالعه ناحیه متغیر (HV1) ژنون میتوکندری در سگهای بومی ایران

از سگها برای شکار حیوانات وحشی، پیدا کردن مواد مخدرو همچنین به عنوان یک مدل در شناسایی نقصهای ژنتیکی توارثی استفاده می شود. تیپهای مختلفی از سگ در سراسر جهان زندگی می کنند که هر گونه ویژگیهای خاص خود را دارا است. توالی D-loop ژنوم میتوکندری ابزار مناسبی برای مطالعه منشا و تنوع حیوانات می باشد. در این مطالعه، منشأ مادری و تنوع ژنتیکی جمعیت های سگ بومی ایران با استفاده از ناحیه HVR1 ژنوم میتوکندری بررسی شده است. برای این منظور استخراج DNA از نمونه های خون با روش استخراج نمکی صورت گرفت. ناحیه HVR1 ژنوم میتوکندری برای 25 حیوان از پنج جمعیت حاصل از نواحی جغرافیایی مختلف بدست آمد. تنوع هاپلوتیپی و تنوع نوکلئوتیدی برای جمعیتها با استفاده از نرم افزار DNASP تخمین زده شد. درخت تبارشناختی برای هاپلوتیپهای ناحیه HVR1 ژنوم میتوکندری و توالیهای mtDNA سگسانان بدست آمده از مطالعات منتشر شده قبلی با استفاده از نرم افزار MEGA 5.0 کشیده شد. در بررسی توالی 582 جفت بازی ناحیه D-loop ژنوم میتوکندری سگ سانان، 29 جایگاه نوکلئوتیدی متغیر و 14 هاپلوتیپ مشخص شد. مقایسه هاپلوتیپها ب توالیهای دردسترس mtDNA سگسانان، منجر به شناسایی یک هاپلوتیپ جدید (H13) در جمعیتهای سگ بومی ایران شد. میانگین تنوع هاپلوتیپی و نوکلئوتیدی جمعیتها به ترتیب 0/929 ±0/032 و 0/015 ±0/0014 بود. آنالیز فیلوژنی نشان داد که بیشتر هاپلوتیپهای mtDNA سگهای بومی ایران در رسته هایی که از جنوب شرق آسیا منشأ گرفته اند، دسته بندی می شوند. با این حال، بررسی کاملتری با استفاده از نمونه های بیشتر در حال انجام است، ولی در مجموع یافته های تحقیق حاضر، تنوع ژنتیکی mtDNA بالایی را در جمعیتهای سگ بومی ایران نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

تنوع ژنتیکی ، میتوکندری ، سگهای بومی ایران