بزرسی واکنش ژنوتیپ های گنذم نان به تنش خشکی در کشت جنین بالغ

بررسی واکنش به خشکی ژنوتیپ های مختلف گندم نان با استفاده از کشت جنین بالغ در آزمایشی با 20 ژنوتیپ گندم نان و در 6 سطح خشکی (صفر 0، 2، 4، 6، 8 و 10) که با استفاده از PEG اعمال شده بود، بصورت فاکتوریل 20*6 در قالب طرح کاملاً تصادفی در 3 تکرار و با 5 نمونه در هر تکرار ا نجام گرفت. بدین منظور در ابتدا جنین های بالغ ژنوتیپ ها در محیط کشت هورمون دار قرار داده شده و پس از تولید کالوس به محیط کشت های حاوی سطوح مختلف PEG منتقل گردیدند. یادداشت برداری از کالوس ها در صفر 0، 4، 8، 12 و 16 روز پس از کشت انجام گرفت. ارزیابی تحمل به خشکی در ژنوتیپ ها از طرق پارامترهای وزن تر، وزن خ شک، قطر کالوس و سرعت رشد کالوس مورد بررسی قرار گرفت. نتایج تجزیه و تحلیل های آماری نشان داد که بین ژنوتیپ های مورد بررسی از نظر صفات مورد مطالعه در سطح 1% اختلاف معنی داری وجود دارد. در مجموع با توجه به نتایج بدست آمده می توان نتیجه گرفت که ژنوتیپ های شماره 10 و 17 دارای وضعیت بهتری نسبت به سایرژنوتیپ ها بود و از ظرفیت ژنتیکی خوبی جهت مقاومت به خشکی برخوردار می باشد و به عنوان ژنوتیپ های متحمل شناخته می شوند. در پایان نیز جهت گروه بندی ژنوتیپ ها بر اساس پارامترهای مورد بررسی از تجزیه خوشه ای صورت گرفت و ژنوتیپ ها در 4 گروه قرار گرفتند که ژنوتیپ های گروه اول (10 و 17) از نظر پارامترهای مورد بررسی در وضعیت بهتری قرار داشتند.

کلیدواژه ها:

گندم نان ، خشکی ، جنین بالغ ، PEG