تاثیر ترکیبات هورمونی و قندی جهت القای کالوس، ریشه و ساقه در گیاه درمنه

گیاه آرتمیزیا به علت داشتن ماده آرتمیزنین دارای اهمیت بسیاری است. ماده آرتمیزنین برای مباره با بیماری مالاریا، از بین بردن انتخابی سلول های سرطانی و نیز خاصیت ضدمیکروبی و تب بری مورد استفاده قرار می گیرد. تولید شیمیایی این ماده صرفه اقتصادی نداشته است، لذا تولید گیاهی با سطح بالای تولید آرتمیزنین و بهینه کردن شرایط باززایی این گیاه همواره مورد توجه قرار گرفته است. پیش نیاز تراریختی، کشت بافت و باززایی گیاه از ریز نمونه ها می باشد. در این آزمایش در گیاه Artemisia absinthium، با استفاده از تیمارهای هورمونی NAA و BAP در غلظت های مختلف دو نوع قند ساکارز و گلوکز میزان کالوس زایی و تشکیل نوساقه و نوریشه ها مورد بررسی قرار گرفت. بیشترین میزان کالوس دهی در تیمارهای حاوی قند ساکارز و در 0/1 میلی گرم در لیتر NAA به همراه 0/5 میلی گرم در لیتر BAP و نیز در 0/1 میلیگرم در لیتر NAA به همراه 2 میلی گرم در لیتر BAP مشاهده شد. بالاترین وزن تر کالوس در تیمار دارای 2 میلیگرم در لیتر NAA با قند گلوکز (1/48 گرم) و پس از آن تیمار 0/1 میلی گرم در لیتر NAA به همراه 0/5 میلی گرم در لیتر BAP با قند ساکارز (1/37 گرم) مشاهده شده است. بالاترین درصد ریشه زایی در تیمارهای ساکارز شامل 0/5 و 0/1 میلی گرم در لیتر NAA (100%) بوده است. بهترین نتایج برای القای نو ساقه در تیمار 2 میلی گرم در لیتر BAP با قند گلوکز (66%) و سپس 0/1 میلی گرم در لیتر NAA به همراه 0/5 میلی گرم در لیتر BAP همراه با قند ساکارز (55%) مشاهده شده است.

کلیدواژه ها:

، Artemisia absinthium ، درمنه ، کالوس زایی ، ساقه زایی ، ریشه زایی