تأثیر توارث پذیری، تعداد افراد جمعیت مرجع و تراکم نشانگرها بر صحت ارزشهای اصلاحی ژنومی تک صفتی و دوصفتی

به منظور بررسی تأثیر توارث پذیری، تعداد افراد جمعیت مرجع و تراکم نشانگرها بر صحت ارزشهای اصلاحی ژنومی دوصفتی و تک صفتی تعداد 100 حیوان غیرخویشاوند برای 50 نسل، جهت ایجاد ع دم تعادل پیوستگی بین جایگاه ها آمیزش تصادفی داشتند. برای هر حیوان ژنومی با طول 10 مورگان و تعداد 10 کروموزوم با طول یکسان 1 مورگان، شبیه سازی شد. نشانگرهای SNP در فواصل مساوی بر روی هر کروموزوم قرار گرفتند و QTL ها بصورت تصادفی روی ژنوم پخش شدند. تجزیه های تک صفتی و چندصفتی برای پیش بینی اثر نشانگرها استفاده و ارزش های اصلاحی ژنومی افراد از مجموع اثرات نشانگرها با توجه به ژنوتیپ آنها محاسبه شد. افزایش تراکم نشانگرها، توارث پذیری صفات و تعداد افراد جمعیت مرجع باعث افزایش صحت ارزیابی ها شد در دو حالت تک صفتی و دو صفتی شد. در حالت همبستگی بالای بین صفات، صحت ارزش های اصلاحی چندصفتی نسبت به حالت تک صفتی برای صفت با توارث پذیری پائین بالاتر بود ولی برای صفت با توارث پذیری بالا تفاوتی مشاهده نشد.

کلیدواژه ها:

انتخاب ژنومی ، تجزیه تک صفتی ، تجزیه چند صفتی