بررسی ارتباط پلی مورفیسمهایTP53 با تومورهای تیروئید در شمال غرب ایران

یک ژن سرکوبگر تومور p53شناخته شده است که دارای پلی مورفیسم های متعددی در ساختار خود می باشد. سه پلیمورفیسم خوبی مطالعه شده و احتمالا عملکردی، شامل پلیمورفیسم مضاعف شدگی 16 جفت بازی در اینترون 3Ins16bpجانشینی G13964Cو پلیمورفیسم آرژنین/پرولین در کدون 72Arg72Pro میباشد. ارتباط این پلیمورفیسمها با افزایش خطر ابتلا به سرطانهای متعدد مطالعه شده است، اما به غیر از چند بررسی که در مورد پلیمورفیسمArg72Proروی تومورهای تیروئید صورت گرفته است، مطالعاتی در مورد پلیمورفیسمهای مضاعف شدگی 16 جفت بازی در اینترون 3 و جانشینیG13964Cبر روی این تومورها وجود نداردهدف: در مطالعهی حاضر پلیمورفیسم مضاعف شدگی 16 جفت بازی در اینترون 3، جانشینیG13964Cو پلیمورفیسم آرژنین/پرولین در کدون 72 در بیماران ایرانی-آذری مبتلا به تومورهای تیروئید تحت بررسی قرار گرفته است روش: این مطالعهی مورد شاهدی بر روی 106 بیمار تیروئید شامل 77 فرد مبتلا به کارسینوما و 29 فرد مبتلا به فولیکولار آدنوما و 160فرد سالم صورت گرفت. ژنوتیپ پلیمورفیسم اینترون 3 با الکتروفورز محصولاتPCRبر روی ژل پلی اکریل آمید و رنگ آمیزی نیترات نقره بررسی شد. تکنیکهایPCR-RFLP و AS-PCRبه ترتیب برای بررسی پلیمورفیسم هایG13964C و Arg72Pro استفاده شدند. آنالیز دادهها با استفاده از نرم افزارSPSSنسخهی 16 صورت گرفتنتیجه: ارتباط معناداری بین هیچ کدام از سه پلیمورفیسم با افزایش خطر ابتلا به تومورهای تیروئید در شمال غرب ایران وجود نداشت. با اینحال فراوانی ژنوتیپ-16ins/-16ins)به طور معناداری در مبتلایان به تومورهای بدخیم بیشتر از تومورهای خوش خیم بودOR=1,825; CI %95 (1,002-3,330) ،P=0,035)ژنوتیپArg/Argنیز به طور معناداری در بیماران زیر 50 سال فراوانی بیشتری داشت OR=1,838; CI %95 (0,980-3,455) ، P=0,041

کلیدواژه ها:

پروتئین سرکوبگر تومورP53 ، نئوپلازی تیروئید ، پلیمورفیسم