بررسی نحوه توارث برخی صفات آنتیاکسیدانی در بادام (Prunus spp.)

تنشهای محیطی (نظیر خشکی) معمولاً از طریق افزایش تولید گونههای واکنشگر اکسیژن در کلروپلاست و میتوکندری به تنش اکسیداتیومنجر میشوند. گونههای واکنشگر اکسیژن از جمله سوپراکسید (−O2و پراکسید هیدروژن H2O2 میتوانند با صدمه به ماکروملکولها،متابولیسم عادی گیاه را مختل سازند. گیاهان به منظور از بین بردن گونههای واکنشگر اکسیژن و مقابله با تنش اکسیداتیو، مکانسیمهایدفاعی آنزیمی را توسعه دادهاند. نظر به این که نحوه توارث ژنهای موثر در بیان برخی آنتیاکسیدانها کمتر بررسی شده است، در این تحقیق به تخمین آن پرداخته میشود. گونههای وحشی بادام اغلب تحمل زیادی به تنشهای محیطی از جمله خشکی، شوری، دمای پایین,PHبالای خاک دارند. بدیهی است این گونهها میتوانند در برنامههای اصلاحی درختان میوه هستهدار به عنوان منابع مقاومت به تنش مورد استفاده قرار گیرند. این آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار انجام گردید. در این تحقیق که بر روی دانهالهای بادام اهلیPrunus dulcis و چهار گونه بادام وحشی P. scoparia و P. haussknechti ،P. eleagnifolia ،P. eburnea در محیط هیدروپونیک صورت گرفت، بذور در گلدان کشت و در گلخانه نگهداری شدند. اندازهگیری صفات پس از مدت دو سال که دانهالها رشد نمودند، صورت گرفت. تجزیه آماری دادهها تنوع ژنتیکی معنیداری را برای صفات مورد بررسی در بین گونهها نشان داد و وراثت پذیری صفات فعالیت آنزیمهای آنتیاکسیدان شامل سوپراکسید دیسموتاز، پراکسیداز، کاتالاز، آسکوربات پراکسیداز و گلوتاتیون ردوکتاز به ترتیب99/68,49/52,66/43,21/01,94/52درصد بود که نشان از نسبت بالای واریانس ژنتیکی در سوپر اکسید دیسموتاز و پایینی نسبی ضریب تغییرات ژنوتیپی در پراکسیداز میباشد.

کلیدواژه ها:

توارثپذیری ، آنزیمهای آنتیاکسیدان ، بادامPrunus spp