ارزیابی کارایی نشانگرهای مبتنی بر EST در تفکیک توده های گونه وحشی. Aegilops codata

آگاهی از سطح تنوع ژنتیکی ژرم پلاسم های گیاهی و تعیین روابط ژنتیکی مواد اصلاحی، اساس بسیاری از برنامه های اصلاح نباتات است. در این تحقیق به منظور بررسی تنوع ژنتیکی در بین هشت توده وحشی گندم متعلق به گونه Aegilops codata از سه جفت نشانگر مبتنی بر EST استفاده شد. الگوی آللی براساس حضور (1) و عدم حضور (0) امتیازدهی شدند و تعداد کل 78 قطعه تکثیری شناسایی شد. تجزیه خوشه ای و دندروگرام ترسیم شده براساس روش UPGMA با استفاده از ضریب تشابه دایس با بیشترین ضریب کوفنتیک (968/0) توده ها را به چهار گروه تقسیم کرد. در گروه های اول و سوم سه توده در هر گروه و در گروه های دوم و چهارم یک توده در گروه قرار گرفتند. بیشترین شباهت ژنتیکی بین توده های IUGB-00304 و IUGB-00815 مشاهده شد. مقادیر شاخص های ژنتیکی محاسبه شده Na (5/1)، Ne (39/1)، I (33/0)، He (22/0)، UHe (23/0) بالا بودن میزان تنوع بین توده ها را نشان داد. متوسط چند شکلی آغازگرهای مورد مطالعه 26/60 درصد محاسبه شد و بیشترین میزان اطلاعات چند شکلی مربوط به آغازگر M1+Mir398 (PIC=0.934) و کم ترین آن مربوط به آغازگر M2+Mir398 (PIC=0.861) بود. تجزیه به مختصات اصلی (PCA) نیز به خوبی تفکیک توده ها را تایید کرد و این نشان دهنده این است که نشانگر EST به خوبی توانستند توده های مورد مطاله را تفکیک نمایند.

کلیدواژه ها:

گندم وحشی ، نشانگرEST ، تنوع ژنتیکی