سازمانهای هوشمند دانائی محور بستری مناسب برای تحقیق و توسعه

جامعه ایرانی در افق چشم انداز بیست ساله جمهوری اسلامی ایران به صورت دانش محور، توانا در تولید علم و فن آوری، متکی بر سهم برتر منابع انسانی و سرمایه اجتماعی در تولید ملی بیان شده است و سیاست هایی نیز برای دست یابی به این چشم انداز پیش بینی شده است. با تاکید سند چشم انداز و برنامه توسعه چهارم مبنی بر اینکه ایران، کشوری دستیافته به جایگاه اول اقتصادی، علمی و فناوری در مقیاس منطقه ای، توسعه یافته همراه با رشد پر شتاب علمی می باشد، می بایست با استقرار نظام تحقیق و توسعه کارآ مبتنی بر دانش، موجب تحول در سازماندهی و بهره وری در صنایع و در پی آن رقابت پذیری وتوسعه موثر و کارآ در صنایع کشور شد. در نظام های توسعه ای مبتنی بر دانش، مدیریت دانش، مولفه کلیدی در راهبرد توسعه ای تلقی می شود. مدیریت دانش در امر تحقیق و توسعه موجب ایجاد نظام تحول در سازماندهی و بهره وری در صنایع با توجه با شناسایی منابع اصلی درونی ، راهکارهای فعالسازی و در پی آن رقابت پذیری و توسعه موثر و کارآ در صنایع کشور را به دنبال خواهد داشت. مدیریت دانش فعالیتی است که با استراتژی و تاکتیک، در راستای مدیریت سرمایه های فکری انسانها عمل می کند و به شناخت و کشف نیازهای جدید، جهت تعریف و تبیین سرمایه های دانایی مناسب و توسعه و ایجاد فرصتهای جدید می پردازد بصورتیکه تولید و ایجاد دانایی را به صورت تفسیر، انتشار و بکارگیری دانایی، بقاء و نگهداری دانایی و آزمودن و پالایش آن اعمال می کند. در این راستا داشتن یک معماری دقیق، جهت ایجاد بستر مناسب برای پیاده سازی و بکارگیری مدیریت دانش، به منظور استقرار و توسعه نظام تحقیق و توسعه با طبیعت تعاملی و استخراج دانش با دنبال کردن اهداف سازمان ، جهت شکل دهی، برنامه ریزی، توسعه و آینده نگری فعالیت های تحقیقاتی مورد نیاز می باشد. در این مقاله ضمن تعریف مدیریت دانش و سیستمهای مبتنی بر دانش به ارائه معماری و چارچوبی به منظور ایجاد سازمانهای دانائی محور هوشمند به عنوان بستری مناسب برای استقرار نظام تحقیق و توسعه کارآ در کشور پرداخته شده و عوامل موثر بر آن بررسی گردیده و در انتها راهبردهای عملیاتهی برای دستیابی به شاخصهای بهینه جهت موثرسازی هرچه بیشتر آن ارائه گردد.

کلیدواژه ها:

مدیریت دانش ، نظام تحقیق و توسعه ، سازمان دانائی محور