دانایی محوری در سازمانها و نقش تحقیق و توسعه در آن

امروزه علوم و فناوری نقش و اهمیت روز افزونی در توسعه جوامع داشته و توسعه همه جانبه و پایدار عمدتا مبتنی بر توسعه فناوری می باشد. توسعه فناوری نیز بر پایه خلاقیت، نوآوری و توسعه علمی صورت می گیرد و دستیابی به توسعه علمی نیز از طریق مطالعه، پژوهش و تحقیق میسر است. انچه موجب نوآوری می شود بدون تردید تحقیق و توسعه است. دانایی عبارت است از : «ذخیره انباشته ای از اطلاعات و مهارتها که از مصرف اطلاعات توسط گیرنده اطلاعات حاصل می شود»؛ به عبارت دیگر «دانایی مخلوط سیالی از تجربیات، ارزشها، اطلاعات موجود و نگرشهای کارشناسی نظام یافته که چهارچوبی برای ارزشیابی از تجربیات و اطلاعات جدید به دست می دهد». سازمان همکاری اقتصادی آسیا و اقیانوسیه (APEC) چهار مرحله برای جریان دانایی قائل است: دستیابی به دانایی ، ایجاد دانایی، انتشار دانایی و مصرف دانایی. سرمایه انسانی عامل ایجاد دانایی و فناوری ارتباطات و اطلاعات ابزار دانایی در ابعاد تولید، انتشار و مصرف آن است. اساس سازمان دانایی محور بخش دانش است که فعالیتهای تولید دانش (تحقیق، تبدیل دانش (توسعه)، توزیع دانش (آموزش) و ترویج دانش (انتشارات و سخنرانیهای علمی) در آن سازمان می یابد. این فعالیت توسط سازمان هایی انجام می شود که بنگاه دانش (مانند یک دانشگاه یک مدرسه یا یک مرکز تحقیق و توسعه) نامیده می شود.