مدیریت سازمانهای تحقیق وتوسعه

تحقیقات سازمان یافته که به عنوان تحقیق وتوسعه (یا D&R) نامیده می شود، کیمیایی است منحصربه فرد و چند لایه که موتور پیشرفته همه جوامع صنعتی است. اهمیت مدیریت سازمانهای تحقیق و توسعه از آن جهت است که اداره سازمانهای تحقیق وتوسعه و تمرکز بر بهره وری وکیفیت برتر این سازمانها، متضمن تلاشهای بی وقفه و مرتبط با مشخصات منحصربه فرد آنهاست: یکی ماهیت سازمانهای تحقیقاتی و دیگری ویژگیهای خاص محققان. با توجه به تعاریف مختلف منظور از تحقیق و توسعه، کلیه فعالیتهایی است که بر نوآوری، توسعه محصول، بهبود عملیات، فرمول بندی نظریه های جدید و فراهم آوردن درک بهتری از علوم پایه و مکانیزم بنیادی فرآیند های انسانی و طبیعی که مبتنی بر علم وتکنولوژی هستند، تمرکزیافته اند. که این فعالیت ها به حوزه های مختلف تقسیم شده است. درتقسیم بندی متداول و معمول، تحقیقات به سه دسته تحقیقات زیربنایی یا پایه، تحقیقات کاربردی وتحقیقات توسعه ای تقسیم می شوند. برخی از عناصر بنیادین و خصوصیات منحصربه فرد یک سازمان تحقیق وتوسعه عبارتند از تکنولوژی و ابعاد سازمان، کارکنان ، ایده ها، پشتوانه های مالی و فرهنگ سازمانی می باشد که این مؤسسات را از سایر سازمانها متمایز می نماید. سازمانهای تحقیق وتوسعه دارای ویژگیهای رفتاری خاصی هستند که نشأت گرفته از کارکنان آنان است، لذا تقسیم قدرت و رهبری در این سازمانها بسیار مهم است و باید به بهترین شیوه مدیریت شوند. فاریس، با توجه به چهار سبک رهبری (مشارکتی، تفویض اختیار، استیلا و سلب مسئولیت)، برای مدیریت این سازمانهای ، شیوه مشارکتی را توصیه می کند. از دیگر مسائل مهم در سازمانهای R&D سیستم مدیریت عملکرد و ارزیابی عملکرد، معیارهای اثربخشی و طراحی شغل می باشد، که در این مقاله به آن پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

مدیریت تحقیق وتوسعه ، تحقیقات ، سازمان ، مدیریت ، رضایت شغلی ، ارزیابی عملکرد